αὐτό·χειρ, -χειρος (ὁ, ἡ) :
   I act. :
      1 qui fait qqe ch. de sa propre main, ESCHL. Suppl. 592 ; SOPH. Tr. 1194, etc. ; AR. Av. 1132, etc. ; avec un gén. αὐτ. τάφου, SOPH. Ant. 306, celui qui dispose de sa main une sépulture ; αὐτ. ἔργου, ANT. le propre auteur d’une action ; αὐτ. οὔτε τῶν ἀγαθῶν, οὔτε τῶν κακῶν, ISOCR. 112 d, qui ne fait de sa main ni le bien ni le mal ; αὐτ. φόνου, SOPH. O.R. 266 ; PLAT. Rsp. 615 c ; Ep. 334 a ; etc. qui commet un meurtre de sa main ;
      2 p. suite, abs. qui commet un meurtre de sa main, meurtrier, SOPH. O.R. 231 ; DÉM. 552, 18, etc. ; avec un gén. αὐτ. τινός, DÉM. 549, 5 ; ANT. 134, 46 ; 136, 34 ; POL. 2, 58, 8 ; PLUT. Rom. 23, etc. meurtrier de qqn ;
   II pass. accompli par la propre main de qqn ; part. en parl. de mort violente, de meurtres commis par suicide ou entre parents : αὐτ. θάνατος, σφαγή, EUR. Ph. 880 ; Or. 947, meurtre commis sur soi-même ou sur ses propres parents ; πληγέντες αὐτόχειρι σὺν μιάσματι, SOPH. Ant. 172, frappés par un meurtre dont ils ont souillé leurs mains, en parl. de frères qui s’entr’égorgent ; postér. en gén. αὐτόχειρα γράμματα, DC. 59, 4, lettres écrites de la propre main de qqn, lettres autographes.

Étym. αὐτός, χείρ.

χειρος, ὁ, ἡ, with one΄s own hand, creative, A. Supp. 592 (lyr.); αὐ. λούειν, παίειν, κτείνειν, S. Ant. 900, 1315, Aj. 57; τίνες ᾠκοδόμησαν; — ὄρνιθες αὐτόχειρες Ar. Av. 1132 sq., cf. Lys. 269, Theopomp.Com. 86, Act. Ap. 27.19, etc. ; c. gen., very doer, per-petrator of a thing, αὐ. τοῦδε τοῦ τάφου S. Ant. 306; τῆς ἀσελγείας ταύτης D. 21.60; αὐ. οὔτε τῶν ἀγαθῶν οὔτε τῶν κακῶν men who accomplish neither…, Isoc. 5.150. abs., one who kills himself, suicide, S. Ant. 1175; αὐ. ἑαυτῶν Arist. Fr. 502; simply, murderer, S. OT 231, D. 21.116; αὐτὸν… νομίζω αὐτόχειρά μου γεγενῆσθαι τούτοις τοῖς ἔργοις ib. 106; c. gen., αὐ. καὶ φονεῖς τῶν πολιτῶν Isoc. 4.111, cf. Men. Sam. 216; in full, τὸν αὐ. τοῦ φόνου S. OT 266, cf. El. 955, D. 18.287. as Adj., murderous, esp. of murder committed by one΄s own hand or by kinsmen, αὐ. θάνατος, σφαγή, μοῖρα, E. Ph. 880, Or. 947, Med. 1281 (lyr.); πληγέντες αὐτόχειρι σὺν μιάσματι, of brothers smitten by mutual slaughter, S. Ant. 172; φόνος Pl. R. 615c. αὐτόχειρα γράμματα written with one΄s own hand, autograph, D.C. 59.4.

ειρος,
1) eigenhändig, mit eigner Hand vollbringend, ἄναξ Aesch. Suppl. 587 ; παίειν Soph. Or. 1331 ; τάφου Ant. 306 ; vgl. Ar. Av. 1135. Auch in Prosa, ἔργου Antipho. 5.62 ; ἀγαθῶν, Götter, Geber des Guten, Isocr. 5.150 ; τῆς ἀσελγείας Dem. 21.60 ; μάχης Herodian. 7.3 u. Sp.; αὐτόχειρες θηρεύειν Plat. Legg. VII.824b ; ἀποκτεῖναι IX.865b ; πληγέντες αὐτόχειρι σὺν μιάσματι, durch eigenhändige Freveltat, Wechselmord, Soph. Ant. 172 ; bes. Urheber des Mordes, φόνου O.R. 266, El. 943 (Selbstmörder, B.A. 468); Mörder, ohne diesen Zusatz, O.R. 231, wie Plat. Legg. IX.872b ; ἀνδρός Antipho. 5.47 ; τῶν πολιτῶν Isocr. 4.112 ; ἄλλου Dem. Lept. 137 ; vgl. Pol. 2.58 u. Sp.; Plut. Lyc. et Num. 3 ; App. B.C. 4.9.
2) pass., eigenhändig, d.i. selbstgetan, θάνατος Eur. Phoen. 887 ; γράμματα, selbstgeschrieben, D.Cass.
• Adv. αὐτοχείρως, Schol. Soph. Ai. 57.

αὐτό-χειρ, -ρος, ὁ, ἡ
(< αὐτός, χείρ),
with one's own hand: Act.27:19.†
(AS)