ός, όν :
   I act. qui travaille lui-même : αὐτουργῷ χέρι, SOPH. Ant. 52, de sa propre main ; part. qui travaille la terre de ses mains (et non au moyen d’esclaves), d’où petit cultivateur, paysan pauvre, XÉN. Œc. 5, 4 ; PLAT. Rsp. 565 a, etc. ; en parl. des Péloponnésiens, THC. 1, 141 ; fig. αὐτ. τῆς φιλοσοφίας, XÉN. Conv. 1, 5, qui cultive lui-même, càd. sans maître, la philosophie ;
   II pass. qui se fait de soi-même, d’où :
      1 sans art, brut, rude, DH. Dem. 39 ;
      2 simple, naturel, ANTH. 9, 264.

• Cp. αὐτουργότερος, DH. Comp. p. 141, éd. Gœller.

Étym. αὐτός, ἔργον.

όν, self-working, αὐτουργῷ χερί S. Ant. 52, cf. Aen.Tact. 18.2; αὐ. βίος D.H. 10.19. mostly Subst., one who works his land himself (not by slaves), husbandman, E. Or. 920, Th. 1.141, X. Oec. 5.4, etc. ; generally, one who works for himself, Pl. R. 565a, Arist. Rh. 1381a24. metaph, αὐ. τῆς φιλοσοφίας one that has worked at philosophy by himself, without a teacher, X. Smp. 1.5; αὐ. τῆς ταλαιπωρίας engaging in hard service oneself, Plb. 3.17.8; Sup., Jul. ad Them. 264a. Pass., self-wrought, i.e.
rudely wrought, D.H. Dem. 39, Comp. 19 (Comp.); simple, native, μέλος AP 9.264 (Apollonid. or Phil.).

όν,
1) selbst arbeitend, αὐτουργῷ χερί, mit eigener Hand, Soph. Ant. 52 ; der seine Feldarbeit selbst, nicht durch Sklaven verrichtet, γεωργοί Xen. Oec. 5.4 ; der an harte Landarbeit gewöhnt ist, Thuc. 1.141 ; Handarbeiter, Handwerker, Plat. Soph. 223d ; Xen. Symp. 1.5 τῆς φιλοσοφίας, der ohne Lehrer sich selbst in die Philosophie hineingearbeitet hat ; τῆς ταλαιπωρίας Pol.3.17 ; selbst streitend, Herodian. 7.2.17 ; βίος, sich selbst seinen Lebensunterhalt erwerbend, Dion.Hal. 10.19 ; δίαιτα 1.79, selbst bereitet.
2) leichthin, schlecht gemacht, ohne Kunst gemacht, καὶ ἀφελεῖς περίοδοι Dion.Hal. vi Dem. 39 ; μέλος τέττιγος Apollonid. 25 (IX.264).