'αὐθ·έκαστος, ος, ον, chaque personne ou chaque chose telle qu’elle est, d’où :
      1 franc, simple, droit, naturel, PHILÉM. (STOB. Fl. 2, 27, 7) ; POSIDIPP. 462, 32 Bkk. ; joint à ὄρθιος, PLUT. Cato ma. 6, ou à ἁπλοῦς, PLUT. Alc. c.Cor. ; rapproché de ἀλαζών et de εἴρων, ARSTT. Nic. 4, 7, 4 ;
      2 p. suite, rigide, sévère, LUC. Phal. 1 ; en parl. du style, DH. Comp. 22. Chez les anciens écriv. (ESCHL. Pr. 950 ; EUR. Hec. 1227) on écrit séparément αὐθ' ἕκαστα.

Étym. αὐτός, ἕκαστος.

'

ον, one who calls things by their right names, down-right, blunt, Arist. EN 1127a23, cf. Cleanth. Stoic. 1.127; οὔκ ἐστ’ ἀλώπηξ ἡ μὲν εἴρων… ἡ δ’ αὐ. Philem. 89.7, cf. Posidipp. 40; in later Prose, λόγος Phld. Piet. 102 (Comp.), cf. Ph. 2.51, Plu. Cat. Ma. 6. Adv. -τως bluntly, Phld. Sign. 32. of style, inartificial, plain, D.H. Comp. 22. in bad sense, self-willed (αὐτάρεσκος, Hsch. ; = ἀπαρέγκλητος, Suid.), αὐ. τὸν τρόπον, τῷ τρόπῳ, Men. 843, Sam. 205, cf. Luc. Phal. 1.2, Plu. 2.11e; οὐ γὰρ αὐθάδης οὐδὲ αὐ. ὁ σώφρων ἀνήρ ib. 823a, cf. Phld. Vit. p. 30J.
self-controlled, ζῷον οὐ μονῆρες καὶ αὐ. ἀλλὰ κοινωνικὸν καὶ πολιτικόν Them. Or. 34 p. 446D. Adv. -τως Plu. Lys. 21.

jeder an und für sich, dah. einfach, natürlich, αὐθέκαστος καὶ ἀληθευτικός steht bei Arist. Eth. Nic. 4.7 zwischen dem ἀλαζών u. dem εἴρων, wie es Philem. Stob. Flor. 2.27 dem εἴρων entggstzt, u. wie Plut. ὄρθιος καὶ αὐθ. u. ἁπλοῦς καὶ αὐθ. vrbdt. Es nimmt aber auch den Begriff des Durchgreifenden, Strengen, Eigensinnigen an, Plut.