εσσα, εν :
      1 qui parle avec la voix humaine, OD. 6, 125, etc. ; ép. du cheval d’Achille, IL. 19, 407 ; de Calypso et de Circé, lorsqu’elles parlent le langage des hommes, OD. 10, 136 ; 11, 8 ; etc. ; des divinités terrestres, A.RH. 4, 1322 ;
      2 p. ext. à la voix harmonieuse ou sonore (chant) PD. (ARSTD. t. 2, 378) fr. 206 (dor. αὐδάεις [ᾱ]).

Étym. αὐδή.

εσσα, εν, speaking with human voice, ἀνθρώπων… σχεδὸν αὐδηέντων Od. 6.125; [Ἰνὼ] ἣ πρὶν μὲν ἔην βροτὸς αὐδήεσσα 5.334; of Achilles’ horse, αὐδήεντα δ’ ἔθηκε θεά Il. 19.407; θνητοὶ αὐδήεντες, opp. ἀθάνατοι, Hes. Th. 142b; of divinities, using human speech, of Calypso and Circe, Od. 10.136, 11.8, 12.150, 449 (οὐδήεσσα or αὐλήεσσα Arist. Fr. 171, Chamael. ap. Sch. Od. 5.334); χθόνιαι θεαὶ αὐδήεσσαι A.R. 4.1322; Ἀργοῦς… αὐδῆεν (Hartung for αὔδασον) ξύλον A. Fr. 20.
vocal, κόσμον αὐδάεντα λόγων Pi. Fr. 194; αὐδάεις λόγος rumour, B. 14.44; of the statue of Memnon, Epigr.Gr. 1000, al. ; opp. ἄναυδος, Epigr. ap. Paus. 10.12.6.
famous, Hsch.

εσσα, εν, redend, sprechend, mit menschlicher Sprache begabt ; Beiwort der Menschen, Od. 5.334, 6.125 ; vom Rosse des Achilleus, αὐδήεντα δ' ἔθηκε Il. 19.407. Auch Calypso u. Circe heißen θεὸς αὐδήεσσα, Göttinnen, die, wie sie unter den Menschen leben, sich menschlicher Sprache bedienen, Od. 12.449, 10.136, 11.8, 12.150. Bei Sp. melodisch, tonreich, z.B. Nic. Al. 573.