εος-ους (τὸ) :
      1 honte, infamie, IL. 13, 622 ; OD. 18, 225, etc. ; HÉS. O. 211 ; ESCHL. Suppl. 1008, etc. ; au pl. actions honteuses, OD. 1, 229 ;
      2 laideur, difformité, aspect disgracieux, XÉN. Cyr. 2, 2, 29 ; PLAT. Conv. 201 a ; ARSTT. Rhet. 3, 2, 13, etc.

Étym. cf. αἰσχρός.

εος, τό, shame, disgrace, Hom. (freq. in pl., as Il. 3.242), Hes. Op. 211, Sol. 3, A. Supp. 1008, etc. in pl., disgraceful deeds, Od. 1.229.
ugliness, deformity, of mind or body, Pl. Smp. 201a, X. Cyr. 2.2.29, etc. ; αἶ. περὶ τὴν κάτηξιν Hp. Art. 14; αἶ. ὀνόματος Arist. Rh. 1405b8.

εος, τό, Schande, Schmach, Hom. nur αἶσχος, αἴσχεος, αἴσχεα, Od. 1.229 νεμεσσήσαιτό κεν ἀνὴρ αἴσχεα πόλλ' ὁρόων, Il. 3.242 αἴσχεα δειδιότες καὶ ὀνείδεα πόλλ' ἅ μοί ἐστιν, Od. 11.433 οἷ τε κατ' αἶσχος ἔχευε καὶ ἐσσομένῃσιν ὀπίσσω θηλυτέρῃσι γυναιξί, Il. 13.622 ἄλλης μὲν λώβης τε καὶ αἴσχεος οὐκ ἐπιδευεῖς, Od. 18.225 σοί κ' αἶσχος λώβη τε μετ' ἀνθρώποισι πέλοιτο, 19.373 τάων νῦν λώβην τε καὶ αἴσχεα πόλλ' ἀλεείνων, Il. 6.351 ὃς ᾐδη νέμεσίν τε καὶ αἴσχεα πόλλ' ἀνθρώπων, 6.524 ὑπὲρ σέθεν αἴσχέ ἀκούω πρὸς Τρώων. So Hes. O. 209 u. Trag., Aesch. Suppl. 986, plur. Pers. 324. In Prosa von leiblicher Häßlichkeit, Hippocr., Plat. Symp. 201a, Xen. Cyr. 2.2.29, u. von moralischer Schändlichkeit.