αἶθ·οψ, οπος (ὁ, ἡ) :
      1 qui est couleur de feu, en parl. de la flamme, EUR. Suppl. 1019, etc. ; d’une fumée rouge ou mêlée de flamme, OD. 10, 152 ; p. anal. ép. du vin, IL. 4, 259 ; d’où étincelant, éclatant, ép. de l’airain, IL. 4, 495 ;
      2 fig. enflammé, ardent, en parl. de la faim, HÉS. O. 361 ; d’où violent, furieux, SOPH. Aj. 223.

Étym. αἴθω, ὤψ.

οπος, (< αἰθός, ὄψ) fiery-looking, in Hom. as epith. of metal, flashing, αἴθοπι χαλκῷ Il. 4.495, etc. ; and of wine, sparkling (or ΄fiery΄, cf. Epigr. ap. Luc. Dips. 6), αἴθοπα οἶνον 4.259, etc. ; once of smoke, mixed with flame (cf. αἴθαλος), Od. 10.152; αἶ. φλογμός, λαμπάς, E. Supp. 1019, Ba. 594 (both lyr.).
black, Oppian. H. 1.133, etc. ; αἴθοπι κισσῷ App.Anth. 3.166 (Procl.). metaph, fiery, keen, λιμός Hes. Op. 363; μῶμος Tim. Pers. 223; δίψη Nonn. D. 15.7; βασκανίη AP 5.217 (Agath.).

οπος,
1) funkelnd, Hom. oft, aber nur in den Formen αἴθοπι u. αἴθοπα, fast immer als Epitheton von χαλκός oder οἶνος, fast immer als fünfter Versfuß, das subst. im sechsten : αἴθοπι χαλκῷ Versende Il. 4.495, 5.562, 681, 13.305, 17.3, 87, 592, 18.522, 20.111, 117, Od. 21.434, αἴθοπι οἴνῳ Versende Il. 23.237, 250, 24.791, αἴθοπα οἶνον Versende Il. 1.462, 4.259, 5.341, 6.266, 14.5, 16.226, 230, 24.641, Od. 2.57, 3.459, 7.295, 9.360, 13.8, 17.536, 24.364, αἴθοπα καπνόν Versende Od. 10.152, σπένδων (σπείσας δ') αἴθοπα οἶνον Versanfang Il. 11.775, Od. 14.447, αἴθοπα οἶνον ἐρυθρόν (ἀγείρας) Versende Od. 12.19, 19.197. Vgl. Athen. 1.26b. – Eur. φλογμός Suppl. 1019, λαμπάς Bacch. 549 ; sp.D.
2) hitzig, heftig, λιμός, Heißhunger, Hes. O. 361 ; ἀνήρ Soph. Aj. 221, v.l. αἴθων, wird παρακεκινηκώς erkl.; βασκανία Agath. 14 (V.218).