(seul. prés. et impf.) :
      1 tr. allumer, enflammer, faire brûler : πῦρ, HDT. 4, 145 ; ESCHL. Ag. 1435 ; λαμπάδας, EUR. Rhes. 95, du feu, des flambeaux ; fig. ANTH. 5, 300, etc. ; pass. αἴθομαι (seul. prés. et impf.) être en feu, brûler, HOM. (touj. au part. IL. 6, 182, etc. ; OD. 7, 101) ; PD. O. 1, 1 ; EUR. Hipp. 1279, etc. ; HDT. 4, 61 ; XÉN. An. 6, 3, 19 ; fig. ἔρωτι αἴθεσθαι, XÉN. Cyr. 5, 1, 15, brûler d’amour ;
      2 intr. brûler, se consumer, PD. O. 7, 48 ; SOPH. Aj. 286.

➳ Prés. part. fém. dor. αἰθοίσας, PD. O. 7, 48. Impf. rare ᾖθον, SOPH. Aj. 286, et sans augm. αἶθον, ANTH. 5, 300 ; 15, 21. Impf. pass. 3 sg. épq. αἴθετο, A.RH. 3, 296 ; THCR. Idyl. 7, 102.

Étym. R. indo-europ. *h₂eid^h-, brûler ; cf. αἰθήρ, lat. æstās.

only pres. and impf., light up, kindle, Hdt. 4.145, A. Ag. 1435; θεοῖς ἱερά S. Ph. 1033; λαμπάδας E. Rh. 95; δάφναν Theoc. 2.24, etc. ; πυρά E. Rh. 41, 78, 823; metaph, σέλας ὄμμασιν αἴθει AP 12.93 (Rhian.); χόλον αἶθες ib. 5.299 (Paul. Sil.). rarely intr., burn, blaze, Pi. O. 7.48; λαμπτῆρες οὐκέτ’ ᾖθον S. Aj. 286. Pass., αἴθομαι, burn, blaze, Hom. always in part., πυρὸς μένος αἰθομένοιο Il. 6.182, cf. 8.563; αἰ. δαλός 13.320; δαΐδες Od. 7.101, cf. Pi. O. 1.1, Pae. 6.97, E. Hipp. 1279, etc. ; after Hom. in other moods, αἴθεται κάλλιστα [τὰ ὀστέα] Hdt. 4.61; αἰθέσθω δὲ πῦρ E. IA 1470; δώματ’ αἴθεσθαι δοκῶν Id. Ba. 624, cf. X. An. 6.3.19; metaph, ἔρωτι αἴθεσθαι X. Cyr. 5.1.16, cf. AP 12.83 (Mel.); αἴθετο… ἔρως (Ep. impf.) burnt fiercely, A.R. 3.296. (Cf. Lat. aestas, aestus; the weak form of the root appears in ἰθαίνεσθαι, cf. Skt. inddhé ΄kindles΄.)

nur praes. u. impf., brennen, Hom. αἰθομένας δαΐδας Od. 1.428, 434, 7.101, λαμπτῆρσι αἰθομένοισιν Od. 18.343, αἰθόμενον δαλόν Il. 13.320, αἰθομένοις ἱεροῖσιν Il. 11.775, Od. 12.362, ἄστεος αἰθομένοιο Il. 21.523, πυρὸς αἰθομένοιο Il. 6.182, 8.563, 10.246, 11.596, 13.673, 14.396, 16.81, 18.1, 22.150, Od. 11.220, 19.39, 20.25, πυρὸς αἰθομένου Il. 22.135, αἰθόμενον πῦρ Il. 16.293. Aristarch behauptete, daß in der Verbdg mit πῦρ die passive (mediale) Form αἰθόμενος aktiven Sinn habe, Aristonic. Il. 16.81 πυρὸς αἰθομένοιο : ἡ διπλῆ, ὅτι παθητικὸν ἀντὶ ἐνεργητικοῦ, αἰθομένοιο ἀντὶ τοῦ αἴθοντος, vgl. Friedlaender Ariston. 2 f. – Act., αἴθειν πῦρ Her. 4.145 ; – Aesch. Ag. 1410, δαλόν Ch. 599 ; ἱερά Soph. Phil. 1022 ; λαμπάδας Rhes. 95 ; – σέλας Rhian. 4 (XII.93); – λαμπτῆρες οὐκέτ' ᾖθον, sie brannten nicht mehr, Soph. Aj. 279 ; – φλὸξ αἴθουσα Pind. Ol. 7.48. – Pass., αἰθόμενον πῦρ Pind. Ol. 1.1 ; πεύκης σίλας αἴθεται Eur. Tr. 2984 πᾶσα ἡ χώρα αἴθεσθαι ἐδόκει, schien in Flammen zu stehen, Xen. An. 6.3.19. Uebertr. ἔρωτι αἴθεσθαι Xen. Cyr. 5.1.15 ; Theocr. 7.102 ; Ap.Rh. δίψαν αἰθομένην 4.1418, τραύματος αἰθομένοιο 4.600.