ος, ον :
      1 pur, serein, HH. Ap. 433 ; HDT. 2, 25 ; ép. de Zeus, THCR. Idyl. 4, 43 ;
      2 qui se trouve à l’air libre : τὸ αἴθριον, traduct. par allitér. du lat. atrium, LUC. Anach. 2 ; JOS. A.J. 3, 6, 2 ; SPT. Ezech. 9, 3, etc.

• Sup. -ώτατος, ARSTT. Meteor. 2, 6.

Étym. αἴθρα.

ον, clear, bright, of weather, αἰθρίου ἐόντος τοῦ ἠέρος Hdt. 2.25; αἴ. πάγος clear frost, S. Fr. 149; f.l. in Ant. 357. epith. of Ζεύς, Heraclit. 120, Theoc. 4.43, cf. Arist. Mu. 401a17, Thphr. CP 5.12.2; of winds which cause a clear sky, h.Ap. 433, Arist. Mete. 364b29; esp. of the North wind, ib. 358b1.
kept in the open air, στέφη Cratin. 22.
αἴθριον, τό, adaptation of Lat. atrium to a Greek sense, J. AJ 3.6.2, Luc. Anach. 2, POxy. 268.22 (i AD), etc.

ον, heiter, mit heiterem Himmel, von Winden, H.h. Ap. 433 ; Arist. Meteor. 2 ; ἀὴρ καθαρὸς καὶ αἴθριος Paus. 10.10.3 ; Ζεὺς αἴθριος, entgegengesetzt Ζεὺς ὕει, Theocr. 4.43. Dah. kalt, πάγος, Eis, Soph. frg.; πάγων αἴθρια βέλη Ant. 355 ; αἴθρια στέφη Cratin. bei Hes., τὰ ἐξ Ὑπερβορέων κομιζόμενα.
Bei Jos. u. Sp. τὸ αἴθριον, = atrium der Römer.

clear, bright, fair , of weather, (Homeric Hymns); epithet of Ζεύς, (Theocritus Poeta Bucolicus) (ML)