dans les loc. αἲ γάρ, αἲ γὰρ δή, avec l’opt. IL. 4, 189, etc. ; OD. 8, 339 ; avec un inf. employé abs. OD. 7, 313, plaise ou plût aux dieux que !.

or αἶ, (authorities vary, cf. Hdn. Gr. 1.496, Tz. ad Lyc. 31), interj. of astonishment or grief; — αἲ τάλαν Ar. Pl. 706, cf. Min. Oxy. 413.73; c. acc., αἲ τὸν Ἄδωνιν Bion 1.32; freq. doubled αἰαῖ (Hdn. Gr. 2.933), Thgn. 1341, B. 5.153, A. Th. 787, Alciphr. Fr. 4; c. gen., αἰαῖ τόλμας E. Hipp. 814 (lyr.), cf. A. Ch. 1007, Alciphr. 3.67, etc. ; c. acc., αἰαῖ Ἄδωνιν Ar. Lys. 393, cf. Bion 1.28; αἰαῖ πέτρον ἐκεῖνον AP 7.554 (Phil.), cf. 9.424 (Duris Elait.). [αιαι generally, sometimes αιαι, as A. Th. l.c.]

Wunschpartikel ; Hom. αἲ γάρ, αἲ γὰρ δή, z.B. Od. 9.523 αἲ γὰρ δὴ ψυχῆς τε καὶ αἰῶνός σε δυναίμην εὖνιν ποιήσας πέμψαι δόμον Ἄιδος εἴσω, ὡς οὐκ ὀφθαλμόν γ' ἰήσεται οὐδ' ἐνοσίχθων, vgl. 17.251 ; Il. 4.189 αἲ γὰρ δὴ οὕτως εἴη, φίλος ὦ Μενέλαε. ἕλκος δ' ἰητὴρ ἐπιμάσσεται ; 4.288 αἲ γάρ, Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον, τοῖος πᾶσιν θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι γένοιτο· τῷ κε τάχ' ἠμύσειε πόλις Πριάμοιο ἄνακτος, Od. 7.311 αἲ γάρ, Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον, τοῖος ἐὼν οἷός ἐσσι, τά τε φρονέων ἅ τ' ἐγώ περ, παῖδά τ' ἐμὴν ἐχέμεν καὶ ἐμὸς γαμβρὸς καλέεσθαι αὖθι μένων· οἶκον δέ τ' ἐγὼ καὶ κτήματα δοίην, εἴ κ' ἐθέλων γε μένοις. ἀέκοντα δέ σ' οὔ τις ἐρύξει.