(seul. prés. et part. ao. poét. αἰτίσσας, ANTH. 10, 66) demander avec instance, mendier : τι, OD. 17, 558 ; AR. Pax 120, qqe ch. ; τινά, OD. 17, 346, auprès de qqn ; abs. OD. 17, 228.

Étym. αἰτέω.

Ep. form of αἰτέω (not in Il., once in Ar.); only pres. (exc. aor. part. αἰτίσσας in AP 10.66 (Agath.)), ask, beg, c. acc. rei, σῖτον… αἰτίζων κατὰ δῆμον Od. 17.558, cf. 222; ἡνίκ’ ἂν αἰτίζητ’ ἄρτον Ar. Pax 120 (hex.); generally, ask, φέρευ τέκος ὅσσ’ ἐθελημὸς αἰτίζεις Call. Dian. 32.
c. acc. pers., beg of, αἰτίζειν… πάντας ἐποιχόμενον μνηστῆρας Od. 17.346.
abs., beg, αἰτίζων βόσκειν ἣν γαστέρα ib. 228, cf. 4.651.

fordern, bitten, betteln, Hom. absolut Od. 4.651, 17.228 ; ἀνὰ δῆμον 19.273 ; σῖτον κατὰ δῆμον 17.558 ; ἀνέρας, von den M., 17.502 ; αἰτίσσας Agath. 66 (X.66); Nonn. oft, auch παρά τινος.