αἰτέω-ῶ (impf. ᾔτουν, f. αἰτήσω, ao. ᾔτησα, pf. ᾔτηκα ; pass. αἰτηθήσομαι, ao. ᾐτήθην, pf. ᾔτημαι) :
      1 demander : τι, IL. 5, 358 ; OD. 17, 365, etc. ; ATT. qqe ch. ; τινά τι, IL. 22, 295 ; OD. 2, 387 ; HDT. 3, 1 ; ESCHL. Ag. 1 ; THC. 8, 85 ; XÉN. Cyr. 8, 3, 41, etc. ; CIA. 2, 168, 34 (333 av. J.C.) ; v. Meisterh. p. 166, 8 ; τι παρά τινος, XÉN. An. 1, 3, 16 ; PLAT. Eryx. 398 e, etc. ; τι πρός τινος, THGN. 556, qqe ch. à qqn ; τινί τι, HDT. 5, 17, qqe ch. pour qqn ; τινα ποιεῖν, OD. 3, 173 ; SOPH. Ant. 65, etc. à qqn de faire, etc. ; παρά τινος αἰτ. ὅπως, SPT. Tob. 4, 19, demander à qqn que ; au pass. αἰτούμενός τι, HDT. 8, 111 ; THC. 8, 97 ; PLAT. Theæt. 146 d, etc. à qui l’on demande qqe ch. ;
      2 t. de dial. poser un postulatum, ARSTT. Top. 8, 13, 2 ; An. pr. 1, 24, 2, etc. ; ARR. Epict. 1, 7, 22 ;

Moy. (f. αἰτήσομαι, ao. ᾐτησάμην) :
      1 demander pour soi, avec les mêmes construct. qu’à l’act. : τι, HDT. 9, 54 ; AR. Nub. 1121, qqe ch. ; τι παρά τινος, THCR. Idyl. 17, 137, qqe ch. à qqn ; avec la prop. inf. SOPH. O.R. 880 ; avec un inf. XÉN. An. 2, 3, 18, etc. ; avec ἵνα, JOS. A.J. 14, 10, 17 ; NT. Col. 1, 9 ; DC. 69, 16, 3, etc. demander que, etc. ; αἰτ. τινα ὅπως, ANT. 112, 41, demander à qqn que, etc. ; abs. au part. αἰτουμένῳ μοι δός, ESCHL. Ch. 480, accorde cela à ma prière ;
      2 demander, en gén. : ὑπέρ τινος, LYS. 141, 35, pour qqn ;
      3 t. de dial. poser un postulatum, SEXT. 697, 15 ; 698, 31 Bkk.

➳ Impf. 1 sg. poét. ᾔτεον, OD. 24, 336 ; 3 sg. poét. ᾔτεε, IL. 22, 295, etc. ; OD. 2, 387 ; ᾔτεεν, IL. 5, 358 ; 1 pl. poét. ᾐτέομεν, OD. 3, 173 ; impf. ion. αἴτεον, HDT. 6, 113. Pass. part. prés. ion. αἰτεόμενος, HDT. 8, 112, ou αἰτεύμενος, THCR. Idyl. 14, 63.

Étym. cf. αἴνυμαι.

(Aeol. αἴτημι Pi. Fr. 155, Theoc. 28.5), Ion. impf. αἴτεον Hdt. ; fut. αἰτήσω ; aor. ᾔτησα ; pf. ᾔτηκα 1 Ep. Jo. 5.15; plpf. ᾐτήκει Arr. An. 6.15.5; pf. Pass. ᾔτημαι, etc. :
ask, beg, abs., Od. 18.49, A. Supp. 341. mostly c. acc. rei, ask for, demand, Il. 5.358, Od. 17.365, etc. ; ὁδὸν αἰ.
ask leave to depart, Od. 10.17; αἰ. τινί τι to ask something for one, 20.74, Hdt. 5.17; c. acc. pers. et rei, ask a person for a thing, Il. 22.295, Od. 2.387, Hdt. 3.1, etc. ; δίκας αἰ. τινὰ φόνου to demand satisfaction from one for…, Hdt. 8.114; αἰ. τι πρός τινος Thgn. 556; παρά τινος X. An. 1.3.16; τὰ αἰτήματα ἃ ᾐτήκαμεν παρ’ αὐτοῦ 1 Ep. Jo. 5.15. c. acc. pers. et inf., ask one to do, Od. 3.173, S. OC 1334, Ant. 65, etc. ; αἰ. παρά τινος δοῦναι Pl. Erx. 398e. c. acc. only, beg of, D.L. 6.49. in Logic, postulate, assume, Arist. APr. 41b9 (Pass.), Top. 163a6, etc. Med., ask for one΄s own use, claim, Λύσανδρον ἄρχοντα Lys. 12.59; freq. almost = the Act., and with the same construct., first in Hdt. 1.90 (παρ-), 9.34, A. Pr. 822, etc. ; αἰτεῖσθαί τινα ὅπως… Antiphol. 12 codd. ; πάλαισμα μήποτε λῦσαι θεὸν αἰτοῦμαι S. OT 880; freq. abs. in part., αἰτουμένῳ μοι δός A. Ch. 480, cf. 2, Th. 260, S. Ph. 63; αἰτουμένη που τεύξεται Id. Ant. 778; αἰτησάμενος ἐχρήσατο Lys. 19.27; οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶν, οὐδὲ λοπάδ’ αἰτούμενος Men. 476; αἰτεῖσθαι ὑπέρ τινος to beg for one, Lys. 14.22. Pass., of persons, have a thing begged of one, αἰτηθέντες χρήματα Hdt. 8.111, cf. Th. 2.97, etc. ; αἰτεύμενος Theoc. 14.63; c. inf., to be asked to do a thing, Pi. I. 8 (7).5. of things, to be asked, τὸ αἰτεόμενον Hdt. 8.112; ἵπποι ᾐτημένοι borrowed horses, Lys. 24.12.

fordern, verlangen ; Hom. nur aktiv ; contr. imper. αἴτει Il. 24.292 ; mit dem acc. der Person, die man um etwas bittet, αἰτήσων φῶτα ἕκαστον Hom. Od. 17.365 ; θεούς 24.85 ; so Aesch. Prom. 620 ; mit dem acc. der Sache, ἵππους Il. 5.358 ; ὁδόν, daß man ihn seines Weges ziehen lasse, Od. 10.17 ; oft in Prosa ; ταύτην μνηστῆρες ᾔτουν, sie warben um sie, Eur. El. 21 ; mit doppeltem acc. ᾔτεέ μιν δόρυ μακρόν Il. 22.295, er bat ihn um einen Speer ; Od. 2.387, 24.337 ; Aesch. θεοὺς μὲν αἰτῶ τῶνδ' ἀπαλλαγὴν κακῶν Ag. 1 ; vgl. Soph. Tr. 96, O.R. 1518 ; in Prosa, Her. 6.1 ; χρήματά τινα Thuc. 8.85 ; ἐμὲ σῖτον αἰτοῦσι Xen. Cyr. 8.3.41 ; pass. αἰτηθεὶς ἵππον, um ein Pferd gebeten. Plut. Them. 5 ; ἕν αἰτηθείς Plat. Theaet. 146d. Aber αἰτεῖν τινί τι, für Jem. etwas fordern, Od. 20.74 ; Her. 5.17. – Auch παρά τινός τι, ὁ γῆρας αἰτῶν παρὰ θεῶν Philem. com.; Plat. Eryx. 398e ; Xen. Oec. 2.15 ; Plut. Them. 24 ; πρὸς θεῶν αἰτεῖν ἔκλυσιν Theogn. 556. Es folgt auch der bloße inf., bes. λαβεῖν, ἀποτροπήν Aesch. Pers. 215 ; ἀργύριον Ar. Plut. 240 ; Plat. Rep. III.399c. – Med. für sich fordern ; B.A. 81 αἰτεῖσθαι τὸν ἀποδιδόντα, τὸν δὲ μὴ ἀποδώσοντα αἰτεῖν ; bei Hom. nicht ; βασιληΐην Her. 9.54 ; bes. häufig bei Attikern : μέτρια καὶ δίκαια Ar. Nub. 1121 ; τἀγαθὰ παρὰ τῶν θεῶν Xen. Cyr. 1.6.5 ; ὅσα οὗτος αἰτεῖται παρ' ἡμῶν Alex. bei B.A. 81 ; ἔκ τινος Theocr. 17.137 ; – mit folgendem inf. Soph. O.C. 489 ; παρὰ βασιλέως, δοῦναί μοι Xen. An. 2.3.18 ; – acc. c. inf. Soph. O.R. 880 ; αἰτησάμενος παρὰ τοῦ ᾍδου καὶ αὐτὸς γενέσθαι Luc. Char. 1. – Bei Plut. ἀρχήν, sich um ein Amt bewerben ; λόγον, das Wort fordern. Auch mit dem acc. der Person, Xen. Cyr. 5.1.28 ; τινά τι, Soph. Trach. 96, O.R. 1518.

αἰτέω, -ῶ,
[in LXX chiefly for שׁאל ;]
to ask, request: absol., Mat.7:7, Jas.1:6; with accusative of person(s), Mat.5:42, Luk.6:30; with accusative of thing(s), before ἀπό, Mat.20:20, 1Jn.5:15; id. before παρά, Act.3:2, Jas.1:5; with dupl. accusative Mat.7:9, Mrk.6:22, Jhn.16:23. Mid. (on the distinction bet. mid. and act., see M, Pr., 160): absol., Mrk.15:8, Jhn.16:26, Jas.4:3; with accusative of thing(s), Mat.14:7, Mrk.6:24, al.; with accusative of person(s), Mat.27:20, Luk.23:25; with accusative of thing(s), before παρά, Act.9:2; with accusative and inf., Luk.23:23. with inf. Act.7:46, Eph.3:13 (cf. ἀπ-, ἐξ-, ἐπ-, παρ-, προσ- αιτέω).
SYN.: ἐρωτάω, which see, πυνθάνομαι. On the proper distinction between these words, see Tr., Syn., § xl, Thayer, see word αἰ. In late Gk., however, αἰ. and ἐ. seem to have become practically synonymous (cf. Act.3:2,3; see Field, Notes, 101 f.; M, Th., I, 4:1; M, Pr., 66.n; MM, VGT, see word). (AS)