'ης (ἡ) [ῠ]
      1 l’honneur, THC. 2, 51 ; cf. 1, 34, etc. ;
      2 sentiment de honte, honte, pudeur : ὑπέρ τινος, DÉM. 43, 6 ; ἐπί τινι, PLAT. Conv. 178 d, honte de qqe ch. ; ὑπ' αἰσχύνης, ATT. par honte ; αἰσχύνην ἔχειν τινός, SOPH. El. 616, avoir honte de qqe ch. ; la Honte ou la Pudeur personnifiée, ESCHL. Sept. 409 ;
      3 honte, déshonneur : αἰσχύνῃ πίπτειν, SOPH. Tr. 597, ou περιπίπτειν, XÉN. Hell. 7, 3, 9, tomber dans le déshonneur ; αἰσχύνην ἔχειν, THC. 1, 5, causer du déshonneur (p. opp. à δόξαν φέρειν) ; αἰσχύνην φέρειν, SOPH. Tr. 66 ; ἐς αἰσχύνην φέρειν, HDT. 1, 10 ; αἰσχύνην προσϐάλλειν ou περιάπτειν τινί, PLAT. Leg. 878 c, etc. ; ἐν αἰσχύνῃ ποιεῖν τινα, DÉM. 272, 18, déshonorer qqn ; ἐν αἰσχύναις ἔχειν τι, EUR. Suppl. 164, regarder qqe ch. comme honteux ;
      4 atteinte à l’honneur d’une femme, d’un enfant, d’où viol, relations intimes, etc. ISOCR. 64 d, 287 b ; DÉM. 19, 233 Baiter-Sauppe ; p. suite, déshonneur d’une famille, PLAT. Leg. 919 c.

Étym. αἶσχος.

'

ἡ, shame, dishonour, ἐς αἰσχύνην φέρει Hdt. 1.10, cf. 3.133; αἰσχύνην φέρει, ἔχει, S. Tr. 66, E. Andr. 244, etc. ; αἰ. περιΐσταταί με, συμβαίνει μοι, D. 3.8, 18.85; αἰσχύνῃ πίπτειν S. Tr. 597; περιπίπτειν X. HG 7.3.9; αἰσχύνην περιάπτειν τῇ πόλει Pl. Ap. 35a; αἰ. προσβάλλειν τινί Id. Lg. 878c; ἐν αἰ. ποιεῖν τὴν πόλιν D. 18.136; ἡ τῶν πραγμάτων αἰ. 1.27. αἰ. γυναικῶν dishonouring of women, Isoc. 4.114 (pl.), 12.259 (pl.); γράφεσθαί τινα γένους αἰσχύνης for dishonour done to his race, Pl. Lg. 919e. concrete, of a person, αἰ. φίλοις, πάτρᾳ, Thgn. 1272, A. Pers. 774; ἄνθρωπος αἰ. τῆς πόλεως γεγονώς Aeschin. 3.241; of a decree, ib. 105.
shame for an ill deed, personified in A. Th. 409; Αἰσχύνην οὐ νομίσασα θεόν AP 7.450 (Diosc.). like αἰδώς, sense of shame, honour, πᾶσαν αἰ. ἀφείς S. Ph. 120; ἡ γὰρ αἰ. <πάρος> τοῦ ζῆν… νομίζεται E. Heracl. 200; δι’ αἰσχύνης ἔχειν τι to be ashamed of, Id. IT 683; αἰσχύνην ἔχειν τινός for a thing, S. El. 616; αἰ. ἐπί τινι Pl. Smp. 178d; ὑπέρ τινος D. 4.10; joined with δέος, S. Aj. 1079; with ἔλεος and αἰδώς, Antipho 1.27 ; — rare in pl., πτήσσουσαν αἰσχύνῃσιν S. Fr. 659.9; ἐν αἰσχύναις ἔχω I hold it a shameful thing, E. Supp. 164. later = αἰδοῖον, Sch. Ar. Eq. 365; cf. τὴν τοῦ σώματος αἰ. Alcid. ap Arist. Rh. 1406a29.

ἡ, Scheu vor schändlichen Handlungen, Scham über begangenes Unrecht u. die daraus erwachsende Schande (Plat. Defin. φόβος ἐπὶ προσδοκίᾳ ἀδοξίας) personifiziert bei Aesch. Spt. 391 αἰσχύνης θρόνον τιμᾶν : τινός, vor etwas, Dem. 1.27 ; ἐπί τινι, Plat. Symp. 178d ; ὑπέρ τινος, Dem. 4.10 ; ὑπ' αἰσχύνης, öfter, vor Scham ; αἰσχύνην φέρει, es bringt Schande, Soph. Trach. 66 ; τινί ; Plat. Symp. 184e, Menex. 247a ; Isae. 1.29 ; Isocr. 4.176, und sonst ; auch αἰσχύνην ἐχει, im Ggstz von δόξαν φέρει, Thuc. 4.5 ; εἰς αἰσχ. φέρει Her. 1.10 ; αἰσχύνην ἀφείς, Scham bei Seite setzend, Soph. Phil. 120 ; αἰσχ. ἔχει μέ τινος El. 606, ich schäme mich vor etwas ; τὴν αἰσχύνην πᾶσαν ἀπολωλέκασιν Apollod. com. Stob. 46.15 ; ἐν αἰσχύναις ἔχειν Eur. Suppl. 176 ; αἰσχύνην προσβάλλειν τινί, Schimpf anhängen, Plat. Legg. IX.878c ; häufiger περιάπτειν τῇ πόλει Apol. 35a ; αἰσχ. περιΐσταταί με, συμβαίνει μοι, Schimpf trifft mich, Dem. 3.8, 18.85 ; aber ἡ πρὸς τοὺς γονέας παρὰ τῶν νέων αἰσχ., die Ehrerbietung, Dem. 25.22. – Auch Entehrung, αἰσχύνης γράφεσθαί τινα Plat. Legg. XI.919b ; γυναικῶν αἰσχύναι, Entehrungen, Isocr. 4.114 ; παῖδα πρὸς Φίλιππον ἐπ' αἰσχύνῃ ἔπεμψε Dem. 19.233. – Bei Sp. die Schamteile, z.B. Schol. Ar. Eq. 364.

αἰσχύνη, -ης, ἡ
(< αἶσχος, shame, disgrace), [in LXX chiefly for בּשֶׁת ;]
shame (MM, VGT, see word): subjectively, Luk.14:19, 2Co.4:2; objectively, Php.3:19, Heb.12:2; as something to be ashamed of, Rev.3:18; pl. (Bl., §32, 6), shameful deeds, Ju 13.†
SYN.: αἰδώς, which see (AS)