ά, όν :
A intr. :
   I au phys. :
      1 laid, disgracieux, IL. 2, 216 ; HH. Ap. 197 ; EUR. 1, 196 ; PLAT. Conv. 206 c, etc. ; en parl. d’animaux, XÉN. Conv. 4, 19 ; 5, 7 ; Cyr. 3, 2, etc. ;
      2 difforme, HPC. Art. 790 ;
   II au mor. :
      1 honteux, vil, infamant, HDT. 3, 155 ; ESCHL. Sept. 685 ; SOPH. El. 621, etc. ; αἰσχρόν (ἐστι) avec l’inf. IL. 2, 298 ; SOPH. Aj. 473, etc. c’est une honte de, etc. ; τὸ αἰσχρόν, la honte qui vient d’une mauvaise action, EPICT. Ench. 24 ; ἐν αἰσχρῷ θέμενος. EUR. Hec. 806, mettant parmi les choses honteuses, regardant comme honteux ; chez les Stoïc. τὸ καλὸν καὶ τὸ αἰσχρόν, le bien et le mal, la vertu et le vice ; cf. ARSTT. Rhet. 1, 9, 1 ;
      2 qui ne convient pas, impropre : πρός τι, XÉN. Mem. 3, 8, 7, à qqe ch. ; καιρὸς αἰ. DÉM. 287, 25, moment défavorable ;
B tr. qui cause de la honte, déshonorant : αἰσχρὰ ἔπη, IL. 6, 325, paroles outrageantes.

• Cp. αἰσχίων, IL. 21, 437 ; THC. 2, 40, 62, 97 ; 3, 63, etc. ; PLAT. Tim. 60 c, 1 Alc. 132 a, etc. ; postér. αἰσχρότερος, ARR. • Sup. αἴσχιστος, IL. 2, 216 ; THC. 3, 59 ; 7, 68 ; PLAT. Leg. 663 b, Gorg. 477 c ; postér. αἰσχρότατος, ATH.

➳ Fém. -ός, A. PL. 151.

Étym. cf. αἶσχος et αἰδώς.

ά, όν, also ός, όν APl. 4.151 ; (< αἶσχος); — in Hom., causing shame, dishonouring, reproachful, νείκεσσεν… αἰσχροῖς ἐπέεσσιν Il. 3.38, etc. Adv. αἰσχρῶς, ἐνένισπεν 23.473. opp. καλός ; of outward appearance, ugly, ill-favoured, of Thersites, Il. 2.216, cf. h.Ap. 197, Hdt. 1.196 (Comp.), etc. ; deformed, Hp. Art. 14 (Sup.); αἰσχρῶς χωλός with an ugly lameness, ib. 63; but commonly, in moral sense, shameful, base, Hdt. 3.155, A. Th. 685, etc. ; αἰσχροῖς γὰρ αἰσχρὰ πράγματ’ ἐκδιδάσκεται S. El. 621; αἰσχρόν [ἐστι], c. inf., Il. 2.298, S. Aj. 473, etc. ; αἰσχρόν, εἰ πύθοιτό τις ib. 1159; ἐν αἰσχρῷ θέσθαι τι E. Hec. 806 ; ἐπ’ αἰσχροῖς on the ground of base actions, S. Fr. 188, E. Hipp. 511; — τὸ αἰ. as Subst., dishonour, S. Ph. 476; τὸ ἐμὸν αἰ. my disgrace, And. 2.9; τὸ καλὸν καὶ τὸ αἰ. virtue and vice, Arist. Rh. 1366a24, etc. Adv., shamefully, S. El. 989, Pl. Smp. 183d, etc. ; Sup. αἴσχιστα A. Pr. 959, S. OT 367.
ill-suited, αἰ. ὁ καιρός D. 18.178; αἰ. πρός τι awkward at it, X. Mem. 3.8.7; αἰσχρὸν καὶ ἄτεχνον Hp. Fract. 30. Regul. Comp. and Sup. -ότερος, -ότατος are late, Phld. Rh. 2.58S. (prob.), Ath. 13.587b; elsewh. αἰσχίων, αἴσχιστος (formed from a Root αἰσχο-), Il. 21.437, 2.216; double Sup. αἰσχιστότατος Olymp. in Alc. p. 124 C. Adv., Sup. αἰσχίστως Mnasalc. ap. Ath. 4.163a, Man. 1.21.

ά, όν. fem. αἰσχρός Ep.adesp. 307 (Plan. 151); bei Hom. schimpflich ; der posit. bei Hom. sechsmal, αἰσχρόν ἐστι c. inf, Il. 2.119, 298, νείκεσσεν ἱδὼν αἰσχροῖς ἐπέεσσιν Il. 3.38, 6.325, προσέφη αἰσχροῖς ἐπέεσσιν 13.768, ἔπεσσ' αἰσχροῖσιν ἐνίσσων 24.238 ; von körperlicher Häßlichkeit Her. 1.196 ; Plat. Symp. 206c ; αἰσχρὸς τὴν ὄψιν, häßlich von Ansehn, Plut. Them. 5 ; häufiger im moralischen Sinne, schändlich, lasterhaft ; αἰσχρὰ ᾄσματα, schändliche, unzüchtige Lieder, Dem. 2.19 ; ἐν αἰσχρῷ τίθεσθαί τι, etwas für schimpflich halten, Eur. Hec. 789 ; τὸ αἰσχρόν, die Schande, neben ὄνειδος Dem. 18.264 ; Plut. Pyrrh. 20. Bei den Sokratikern u. Stoikern τὸ καλὸν καὶ τὸ αἰσχρόν, Tugend u. Laster. – Auch πρός τι, ungeschickt zu etwas, Xen. Mem. 3.8.7 ; αἰσχρὸς ὁ καιρός, unpassend, Dem. 18.178. – Kompar. αἰσχρότερος nur bei Sp., Athen. XIII.587b ; gew. αἰσχίων, Hom. einmal, Il. 21.437 τὸ μὲν αἴσχιον, αἴ κ' ἀμαχητὶ ἴομεν ; superl. αἴσχιστος ; Hom. einmal, Il. 2.216 αἴσχιστος ἀνήρ, vom Thersites.
• Adv. αἰσχρῶς, Hom. zweimal, il. 23.473, Od. 18.321 τὸν δ' αἰσχρῶς ἐνένιπε(ν) Versanfang.

αἰσχρός, -ά, όν
(< αἶσχος, shame, disgrace), [in LXX: Gen.41:3 ff. (רַע, רֹעַ), Jdth.12:12, al. ;]
base, shameful: 1Co.11:6 14:35, Eph.5:12, Tit.1:11 (MM, VGT, see word).†
(AS)