εῖα, ύ :
   I escarpé, en parl. d’une montagne, IL. 2, 603 ; d’une roche, OD. 3, 293 ; de l’Olympe, IL. 5, 367 ; d’un mur, IL. 6, 327, etc. ; particul. d’Ilion, OD. 3, 485, etc. ; p. ext. :
      1 situé à une hauteur inaccessible, en parl. du ciel, SOPH. Aj. 845 ;
      2 très élevé, en gén. : βρόχος αἰπ. OD. 11, 278, lacet suspendu de haut ; fig. πόνος αἰπ. IL. 11, 601, travail ardu ; αἰπύ οἱ ἐσσεῖται, IL. 13, 317, ce sera pour lui une entreprise ardue ;
   II p. suite :
      1 où l’on se précipite, où l’on est précipité (cf. lat. præceps) : αἰπ. ὄλεθρος, IL. 6, 57 ; θάνατος αἰπ. PD. O. 11, 44, la ruine, la mort où l’on est précipité ;
      2 p. ext. profond : σκότος αἰπ. PD. fr. 252, ténèbres profondes ; fig. αἰπυτάτη σοφίη, ANTH. 11, 354, sagesse très profonde ; p. anal. αἰπεῖα ἰωή, HÉS. Th. 682, bruit sourd.

• Sup. -ύτατος, v. ci-dessus.

Étym. pré-grec, cf. αἶπος.

εῖα, ύ, Ep. and Lyr. Adj., rare in Trag., high and steep, in Hom. mostly of cities on rocky heights, esp. of Troy, Od. 3.485, al. ; of hills, Il. 2.603; later of the sky, αἰθήρ B. 3.36; οὐρανός S. Aj. 845; on high, ποδῶν αἰ. ἰωή Hes. Th. 682; ἁψαμένη βρόχον αἰπύν hanging high, Od. 11.278. metaph, sheer, utter, αἰ. ὄλεθρος freq. in Hom., death being regarded as the plunge from a high precipice; φόνος αἰ. Od. 4.843; θάνατος Pi. O. 10 (11).42; σκότος utter darkness, Id. Fr. 228; of passions, etc., αἰ. χόλος towering wrath, Il. 15.223; δόλος αἰ. h.Merc. 66, Hes. Th. 589; αἰπυτάτη σοφίη AP 11.354 (Agath.); arduous, πόνος Il. 11.601, 16.651; αἰπύ οἱ ἐσσεῖται ΄twill be hard work for him, 13.317.

εῖα, ύ, hoch, tief, jäh, steil ; Hom. oft, z.B. ὄρος Il. 2.603, κολώνη 2.811, πέτρη Od. 3.293, Ὄλυμπος Il. 5.367, Σκῦρος 9.668, Ἴλιον 15.71, πτολίεθρον 2.538, τεῖχος 6.327 ; βρόχος Od. 1 l, 278 ; – ὄλεθρος Il. 6.57 u. oft, φόνος Od. 4.843, χόλος Il. 15.223, πόνος Il. 16.651 ; αἰπύ οἱ ἐσσεῖται – νῆας ἐνιπρῆσαι Il. 13.317 vgl. Scholl. Aristonic. Zenodot schrieb Il. 3.364, 15.192 οὐρανὸν αἰπύν, Aristarch εὐρύν, s. Scholl. Aristonic., Lehrs Aristarch. p. 168 ; – οὐρανὸς αἰπύς Soph. Aj. 832 ; – ἀκρέμων Antiph. 8 (IX.256); – Hes. Th. 682 ἰωή, 589 δόλος ; – Pind. Ol. 11.44 θάνατος, frgm. 252 σκότος ; – Agath. 70 (XI.354) αἰπυτάτη σοφίη, sehr tiefe Weisheit.