'αἰνέω-ῶ (impf. ᾔνουν, f. αἰνέσω, ao. ᾔνεσα, pf. inus. ; pass. ao. ᾐνέθην, pf. inus.) :
   I parler de (cf. αἶνος) ; αἰν. τι, ESCHL. Ag. 98 ; SOPH. Ph. 1380, parler de qqe ch. ;
   II trouver bon, d’où :
      1 louer, approuver (en ce sens, att. ἐπαινέω) abs. IL. 8, 9 ; EUR. I.T. 1486 ; p. opp. à ψέγειν, ESCHL. Ag. 1403 ; avec l’acc. τινα, IL. 23, 552 ; τι, OD. 16, 380 ; p. opp. à νεικέω, IL. 10, 249, ou à μέμφομαι, SOPH. Ant. 1157 ; αἰν. τινά τινος, EUR. I.A. 1371, louer qqn de qqe ch. ; ἐπί τινι αἰνεῖσθαι, THCR. Idyl. 16, 15, être loué de qqe ch. ;
      2 acquiescer, consentir à : τι, ESCHL. Eum. 469, etc. ; EUR. Alc. 2, à qqe ch. ; avec un part. ἰόντ' αἰνέσατ' ἐκ δόμων, ESCHL. Pers. 642, laissez-le s’éloigner de votre demeure ;
      3 se résigner, EUR. El. 1241 ;
      4 louer de, remercier de (t. de refus poli) acc. HÉS. O. 641 ; SOPH. fr. 96 ;
      5 recommander, euphém. p. ordonner, prescrire, ESCHL. Ch. 715 ;
      6 promettre : τινί τι, SOPH. Ph. 1398, qqe ch. à qqn ; τινι avec une prop. inf. EUR. Alc. 12, à qqn que, etc.

➳ Fut. épq. et poét., non att., αἰνήσω, OD. 16, 380 ; PD. N. 1, 72, etc. Ao. poét. ᾔνησα, IL. 23, 552, etc. ; αἴνησα, PD. P. 3, 13, etc. ; part. dor. αἰνήσαις, PD. O. 9, 14. Verbe poét. et de prose ion. ; en prose att. seul. PLAT. Rsp. 404 d, Leg. 952 c.

Étym. αἶνος.

'

(cf. αἴνημι, αἰνίζομαι), impf. ᾔνουν E. Hec. 1154, Ion. αἴνεον Hdt. 3.73; fut. αἰνήσω Od. 16.380, Thgn. 1080, Pi. N. 1.72; in Att. Poets always αἰνέσω, as in Pi. N. 7.63, Semon. 7.112; aor. ᾔνησα Hom., opt. αἰνήσειε Simon. 57.1; Dor. αἴνησα Pi. P. 3.13; in Att. always ᾔνεσα, Ion. αἴνεσα Hdt. 5.113; pf. ᾔνεκα (ἐπ-) Isoc. 12.207; — Med., fut. αἰνέσομαι (only in compds. ἐπ-, παρ-); — Pass., aor. part. αἰνεθείς Hdt. 5.102; pf. ᾔνημαι (ἐπ-) Hp. Acut. 51, Isoc. 12.233.
Poet. and Ion. Verb, very rare in good Att. Prose (Pl. R. 404d, Lg. 952c), ἐπαινέω being used instead; — properly, tell, speak of, A. Ag. 98, 1482 (both lyr.), Ch. 192; σε κρηγύην αἰνεῖ reports of you as honest, Herod. 4.47. usu.
praise, approve, opp. Ϝεικέω, ψέγω, Il. 10.249, Thgn. 612, etc. ; ἀνδρὸς ὃν οὐδ’ αἰνεῖν τοῖσι κακοῖσι θέμις Arist. Fr. 673; — Pass., ὑπὸ Σιμωνίδεω αἰνεθείς Hdt. 5.102; ἐπ’ ἔργμασιν ἐσθλοῖς Theoc. 16.15. esp. in religious sense, glorify God, LXX 1 Ch. 16.4, Ev. Luc. 2.13, PMagPar. 1.1146, al. ; — also c. dat., τῷ κυρίῳ, τῷ θεῷ, LXX 1 Ch. 16.36, Apoc. 19.5.
approve, advise, recommend Od. 16.380, 403; c. inf., recommend to do a thing, euphem. for κελεύω, A. Ch. 555, 715 ; c. part., αἰνεῖν ἰόντα to commend one΄s going, Id. Pers. 643; — ὦ δεινὸν αἶνον αἰνέσας giver of dire counsel, S. Ph. 1380; — c. acc. rei, to be content with, acquiesce in, γάμον Pi. P. 3.13, cf. N. 1.72, A. Eu. 469, Supp. 902, 1070 (lyr.), E. Med. 1157; θῆσσαν τράπεζαν αἰνέσαι Id. Alc. 2.
praise, with collateral sense, decline courteously, νῇ ὀλίγην αἰνεῖν, μεγάλῃ δ’ ἐνὶ φορτία θέσθαι Hes. Op. 643 (cf. Plu. 2.22f), cf. S. Fr. 109; but, thank, cj. in E. Supp. 388. abs., approve, ὁ δᾶμος αἰνεῖ IG 9(1).119 (Locr.).
to promise or vow, τινί τι or τινὶ ποιεῖν τι, S. Ph. 1398, E. Alc. 12.

(αἶνος), Hom. αἴνεε imper. Il. 10.249, αἰνεῖτε imper. 8.9 ; fut. αἰνέσω, αἰνήσουσιν Od. 16.380, Pind. αἰνήσω, doch auch αἰνέσω N. 7.63, Theocrit. 27.39 αἰνήσει ; aor. ᾔνεσα, Il. 24.30 ᾔνησε, Il. 23.552, Od. 16.403 αἰνήσωσι(ν); Theocr. 29.16 αἰνέσαι. Vgl. das dafür in Prosa übliche ἐπαινέω ; – gutheißen, συγκατατίθεσθαι ; loben ; absolut Il. 8.9, mit accus. Il. 23.552, dem νεικέω entgegengesetzt Il. 10.249. So Pind., Trag. u. Her., im Ggstz von μέμφομαι Soph. Ant. 1142. Bei Aesch. auch = sagen, nennen, Ag. 98, 1461, Ch. 190, dem Soph. Phil. 1366 ὦ δεινὸν αἶνον αἰνέσας nahesteht ; loben, anempfehlen, für befehlen, κρύπτειν τάσδε συνθήκας Ch. 548, φυλάξαι Suppl. 176 ; aber Pers. 634 δαίμονα ἰόντ' αἰνέσατε = heißt es gut, laßt ihn herausgehen ; Eur. αἰνεῖν ξένον προθυμίας Iph.A. 1381, ihn der Bereitwilligkeit wegen loben ; wie Rhian. 11 (APP 72) πάντων ; Soph. Phil. 1384, geloben ; wie Eur. Alc. 12, Or. 1653 ; Hes. O. 641 νῆ' ὀλίγην αἰνεῖν, μεγάλῃ δ' ἐνὶ φορτία θέσθαι, ein kleines Schiff zwar loben, aber ein großes benutzen, d.h. für das kleine danken. Ap.Rh. 2.898 verb. es mit dem dat. der Person, beipflichten. – In att. Prosa Plat. Rep. III.404d, Legg. XII.952c.

αἰνέω, -ῶ (< αἶνος), poët., Ion. and late prose (MM, VGT, see word) for cl. ἐπαινέω,
[in LXX chiefly for הלל, ידה ;]
to praise: with accusative, τ. θεόν, Luk.2:13,20 19:37 24:53, Act.2:47 3:8,9, Rom.15:11; with dative, τ. Θεῷ (Jer.20:13, al. for הִלֵּל לְ; see Field, Notes, 245), Rev.19:5.†
SYN.: ἐξομολογέω, εὐλογέω, εὐχαριστέω, μακαρίζω (see DCG, i, 211). (AS)