'όος-οῦς (ἡ) :
   I pass. :
      1 sentiment de l’honneur, IL. 15, 561, etc. ; d’ord. différ. de αἰσχύνη (honte qu’on éprouve d’une mauvaise action) ; ttef. synon. de αἰσχύνη, au sens de « sentiment de l’honneur », THC. 1, 84 ; joint à δέος, IL. 15, 657 ;
      2 honte, pudeur : αἰδώς τίς μ' ἔχει, PLAT. Soph. 217 d, une sorte de honte me retient ; αἰδοῦς ἐμπίπλασθαι, XÉN. Cyr. 1, 4, 4, être plein de modestie ; particul. en parl. de l’expression du regard : δι' αἰδοῦς ἔχουσα ὄμμα ἐλεύθερον, EUR. I.A. 994, la pudeur voilant son noble regard ; en ce sens différ. de σωφροσύνη, qui s’applique à l’ensemble de la tenue, XÉN. Mem. 2, 1, 22 ; cf. Cyr. 8, 1, 11 ; joint à σωφροσύνη, XÉN. Conv. 1, 8 ; avec l’inf. honte ou crainte de, etc. ESCHL. Ag. 922 ;
      3 honte, c. αἰσχύνη, THC. 1, 84 ; τάχ' ἄν τιν' αἰδῶ κἀπ' ἐμοὶ βλέψας λάϐοι, SOPH. Aj. 338, peut-être éprouverait-il qqe honte (de son abattement), ne fût-ce qu’après avoir jeté les yeux sur moi ;
      4 crainte respectueuse, respect, THGN. 1266 ; αἰδοῦς τυγχάνειν ὑπό τινος, XÉN. Cyr. 1, 6, 10, obtenir le respect de qqn ;
      5 p. suite, égards, pitié, miséricorde, respect de l’infortuné, SOPH. O.C. 1268 ; ANT. 114, 16 ; PLAT. Leg. 867 e ;
   II act. :
      1 ce qui cause la honte, sujet de honte : αἰδώς, Ἀργεῖοι, IL. 5, 787, quelle honte ! Grecs ;
      2 ce qui cause le respect, dignité, majesté, HÉS. O. 214 ;
      3 parties honteuses, IL. 2, 262 ; DH. 1, 80.

Étym. αἴδομαι.

'

όος, contr. οῦς, η (late nom. pl. αἰδοί Sch. E. Hipp. 386), as a moral feeling, reverence, awe, respect for the feeling or opinion of others or for one΄s own conscience, and so shame, self-respect (in full ἑαυτοῦ αἰδώς Hierocl. in CA 9 p. 433M.), sense of honour, αἰδῶ θέσθ’ ἐνὶ θυμῷ Il. 15.561; ἴσχε γὰρ αἰ. καὶ δέος ib. 657, cf. Sappho 28, Democr. 179, etc. ; αἰ. σωφροσύνης πλεῖστον μετέχει, αἰσχύνης δὲ εὐψυχία Th. 1.84, cf. E. Supp. 911, Arist. EN 1108a32, etc. ; αἰδοῖ μειλιχίῃ Od. 8.172; so ἀλλά με κωλύει αἴδως Alc. 55 (Sapphus est versus); ἅμα κιθῶνι ἐκδυομένῳ συνεκδύεται καὶ τὴν αἰδῶ γυνή Hdt. 1.8; δακρύων πένθιμον αἰδῶ tears of grief and shame, A. Supp. 579; αἰ. τίς μ’ ἔχει Pl. Sph. 217d; αἰ. καὶ δίκη Id. Prt. 322c; αἰδοῦς ἐμπίπλασθαι X. Cyr. 1.4.4; sobriety, moderation, Pi. O. 13.115; αἰδῶ λαβεῖν S. Aj. 345.
regard for others, respect, reverence, αἰδοῦς οὐδεμιῆς ἔτυχον Thgn. 1266, cf. E. Heracl. 460; αἰ. τοκέων respect for them, Pi. P. 4.218; τὴν ἐμὴν αἰδῶ respect for me, A. Pers. 699; regard for friends, αἰδοῦς ἀχαλκεύτοισιν ἔζευκται πέδαις E. Fr. 595; esp.
regard for the helpless, compassion, αἰδοῦς κῦρσαι S. OC 247; forgiveness, Antipho 1.26, Pl. Lg. 867e (cf. αἰδέομαι ΙΙ. 2).
that which causes shame or respect, and so, shame, scandal, αἰδώς, Ἀργεῖοι, κάκ’ ἐλέγχεα Il. 5.787, etc. ; αἰδώς, ὦ Λύκιοι· πόσε φεύγετε ; 16.422; αἰδὼς μὲν νῦν ἥδε… 17.336. = τὰ αἰδοῖα, Il. 2.262, Arat. 493, D.H. 7.72.
dignity, majesty αἰ. καὶ χάρις h.Cer. 214. Αἰδώς personified, Reverence, Pi. O. 7.44; Mercy, Ζηνὶ σύνθακος θρόνων Αἰ. S. OC 1268, cf. Paus. 1.17.1; παρθένος Αἰδοῦς Δίκη λέγεται Pl. Lg. 943e.

όος = οῦς, ἡ, Ehrfurcht, bes. gegen Vornehmere, αἰδοῖ εἴκων, ἐς γενεὴν ὁρόων Il. 10.238, ἀοιδοὶ τιμῆς ἔμμοροί εἰσι καὶ αἰδοῦς Od. 8.480 ; θεὸν ὣς ἱλάσκονται αἰδοῖ μειλιχίῃ Hes. Th. 92 vgl. Od. 8.172 ; βασιλέως αἰδώς Plut. Rom. 18. – Uebh. sittliche Scheu, Scham, Unrecht zu tun, αἰσχύνη dagegen Scham, daß man Unrecht getan habe, obwohl Thuc. 1.84 sie als Synonyma behandelt ; über den Zusammenhang mit δέος s. Plat. Euthyphr. 12 ; φόβος entgegengesetzt Soph. Aj. 1076 ; αἰδῶ θέσθ' ἐνὶ θυμῷ, scheuet euch, habt Ehrgefühl, Il. 15.561 ; mit νέμεσις verb. 13.122 ; αἰδῶ λαβεῖν Soph. Aj. 338 ; αἰδῶ συνεκδῦναι Her. 1.8 ; mit dem inf. Scheu, etwas zu tun, Aesch. Ag. 922, 1177 ; αἰδὼς ἔχειμε Plat. Soph. 217 du. oft Plut.; αἰδοῖ βιαζόμενος Plat. oft, z.B. Phaedr. 254a. – Als Göttin Ζηνὶ σύνθακος Soph. O.C. 1267, in Athen verehrt Paus. 1.17.1. – Ganz absolut αἰδώς, Ἀργεῖοι, es ist eine Schande, Il. 5.787. – Auch was Ehrfurcht einflößt, αἰδὼς καὶ χάρις h.Cer. 214. – Nachsicht, Vergebung, = αἴδεσις, Antiph. 1.26 Plat. Legg. IX.867e. – Schamglied, Scham, Il. 2.262, Dion.Hal. 1.80.

αἰδώς (-όος), -οῦς, ἡ,
[in LXX: 3Ma.1:19 4:5 * ;]
a sense of shame, modesty: 1Ti.2:9 (for exx., see MM, VGT, see word).†
SYN.: αἰσχύνη (see Thayer, 14; Tr., Syn., §xix; Cremer, 611 f.; CGT on I Ti, l.with). (AS)