ου et α (ὁ) :
      1 vent du nord-nord-ouest, ou, en gén. vent du nord, IL. 5, 524 ; OD. 5, 296, etc. ; ARSTT. Meteor. 2, 3, 25, etc. ; le Vent du nord personnifié, càd. Borée, IL. 9, 5 ; HÉS. Th. 379 ; PD. HDT. etc. ;
      2 p. ext. région du nord, le nord : πρὸς βορέαν τοῦ ὄρους, THC. 2, 96, vers le nord de la montagne.

➳ Voc. Βορέα, ORPH. H. 80, 2. Gén. Βορέου, ATT. (CIA. 1, 321, 29, avant 409 av. J.C.) ; épq. réc. (ORPH. Arg. 19) ; postér. gén. att. βορείου, CIA. 2, 167, 120 (peu après 307 av. J.C.). — Épq. et ion. nomin. Βορέης, IL. 20, 223, etc. ; HDT. 1, 193 ; A.RH. 1, 212 ; etc. (dissyll. au commenc. du vers = Βορρῆς, IL. 9, 5 ; 23, 195). Gén. Βορέαο [ᾱ], IL. 5, 524 ; HÉS. O. 504 ; CALL. H. 4, 26, etc. ; ou Βορέω, IL. 14, 395 ; 23, 692 ; OD. 14, 533 ; THGN. 716 ; A.RH. 2, 288, etc. ; gén. ion. en prose Βορέω, HDT. 2, 101 ; 4, 37. Dat. Βορέῃ, A.RH. 1, 212 ; Q. SM. 8, 243, etc. Acc. Βορέην, HÉS. Th. 379 ; NONN. D. 1, 131, etc. ; HDT. 7, 189 ; PLAT. Leg. 661 a. — Dor. gén. Βορέα [ᾱ] PD. O. 3, 56 ; SOPH. Tr. 113. — Att. postér. (d’orig. dorienne) nomin. Βορρᾶς, gén. Βορρᾶ, THC. 6, 2, etc. ou Βορροῦ, ARISTONYM. (HSCH.) — En outre, v. *Βορεύς.

Étym. p.-ê. indo-europ. *g^w(o)rH-, montagne ; cf. sscr. girí-, litt. « le vent de la montagne ».

s. LGPN

ου, ὁ ; Aeol. Βορίαις Alc. Supp. 7.13; Ion. Βορέης Hom., or Βορῆς, έω, Hdt. 7.189; Att. Βορρᾶς, ᾶ, Cratin. 207, Th. 6.2, al., Pl. Criti. 112b, PPetr. 1.21.11 (iii BC), Ev. Luc. 13.29, etc. ; but gen. Βορέου IG1². 373.29: — north wind, personified as Boreas, Od. 5.296, etc. ; generally, opp. νότος, Β. καὶ ἀπαρκτίας Arist. Mete. 363b14, cf. Mu. 394b20 (pl.), HA 612b5 (pl.); Β. πνέουσιν ὀρνιθίαι PHib. 1.2-. 59 (iii BC).
the north, πρὸς Βορέην (v.l. -ρῆν) ἄνεμον towards the north, Hdt. 2.101; πρὸς Βορέαν τοῦ ὄρους Th. 2.96, cf. 6.2; Βορρᾷ to the north, BGU 1127.12 (i BC), etc. ; cf. Βορόην· τὴν φῦσαν, Hsch.