Lewis Short
vŏlātus (noun M) : id.
* A flying, flight.
* Lit. (used alike in sing. and plur.); sing.: aquilae admonitus volatu,Cic. Div. 1, 15, 26: puer audaci coepit gaudere volatu,Ov. M. 8, 223; cf. id. ib. 12, 527: non si Pegaseo ferar volatu,Cat. 55, 24.—Plur., Cic. N. D. 2, 39, 101; 2, 52, 129; id. Div. 1, 1, 2: dedit volatus avibus,the power of flight,App. Flor. 2, p. 348.
* Transf., poet., of any swift motion, rapid course, swiftness, velocity, etc.: equi,Claud. Gigant. 47: celeris famae,id. Cons. Mall. Theod. 270: praeceps fatorum,Mart. 11, 91, 9.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary