(verb) : vŏco, āvi, ātum (
* Inf. vocarier, Plaut. Capt. 5, 4, 27), 1, and n. Sanscr. vak-, to say; Gr. root ϝεπ:, in ἔπος, word; εἶπον, said, to call; to call upon, summon, invoke; to call together, convoke, etc. (cf.: appello, compello).
* Lit.
* In gen.: (patrem) blandā voce vocabam, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 51 Vahl.): quis vocat? quis nominat me?Plaut. Curc. 2, 3, 25: He. Vin' vocem huc ad te (patrem)? Ly. Voca, id. Capt. 2, 2, 110: Trebonius magnam jumentorum atque hominum multitudinem ex omni provinciā vocat,Caes. B. C. 2, 1: Dumnorigem ad se vocat,id. B. G. 1, 20: populum Romanum ad arma,id. B. C. 1, 7: milites ad concilium classico ad tribunos,Liv. 5, 47, 7: aliquem in contionem,Cic. Ac. 2, 47, 144; for which, contionem,Tac. A. 1, 29: concilium,Verg. A. 10, 2; 6, 433; Ov. M. 1, 167: patribus vocatis,Verg. A. 5, 758: ipse vocat pugnas,id. ib. 7, 614: fertur haec moriens pueris dixisse vocatis,Hor. S. 2, 3, 170.— With dat. (post-Aug. and rare): populumque ac senatum auxilio vocare,Tac. A. 4, 67 fin.; 12, 45.—Absol.: in senatum vocare (sc. patres),Liv. 23, 32, 3; 36, 21, 7.—Impers.: in contionem vocari placuit,Liv. 24, 28, 1: cum in senatum vocari jussissent,id. 2, 55, 10.—Poet.: tum cornix plenā pluviam vocat improba voce,i. e. announces,Verg. G. 1, 388; so, ventos aurasque,Lucr. 5, 1086: voce vocans Hecaten caeloque Ereboque potentem,invoking,Verg. A. 6, 247: patrios Voce deos,id. A. 4, 680; 12, 638; Tib. 2, 1, 83; Just. 38, 7, 8: ventis vocatis,Verg. A. 3, 253: numina magna,id. ib. 3, 264; 12, 181: auxilio deos,id. ib. 5, 686: divos in vota,id. ib. 5, 234; 7, 471: vos (deos) in verba,as witnesses,Ov. F. 5, 527: quem vocet divum populus,Hor. C. 1, 2, 25; cf. id. ib. 1, 14, 10; 1, 30, 2; 3, 22, 3; id. Epod. 5, 5: votis imbrem,to call down,Verg. G. 1, 157.—Poet. with inf.: hic (Charon) levare functum Pauperem laboribus Vocatus atque non vocatus audit,Hor. C. 2, 18, 40.
* Transf., to call, i. e. to bring, draw, put, set, place in some position or condition: ne me apud milites in invidiam voces,Cic. Phil. 2, 24, 59: aliquem in odium aut invidiam,id. Off. 1, 25, 86: cujusdam familia in suspitionem est vocata conjurationis,Cic. Verr. 2, 5, 4, § 10: aliquem in luctum,id. Att. 3, 7, 2: in partem (hereditatis) mulieres vocatae sunt,succeeded to a share,id. Caecin. 4, 12; so, aliquem in partem curarum,Tac. A. 1, 11: in portionem muneris,Just. 5, 2, 9: me ad Democritum vocas,to refer,Cic. Ac. 2, 18, 56.—With inanimate or abstract objects: ex eā die ad hanc diem quae fecisti, in judicium voco,I call to account,Cic. Verr. 2, 1, 12, § 34; so, aliquid in judicium,id. de Or. 1, 57, 241; id. Balb. 28, 64 al.: singula verba sub judicium,Ov. P. 1, 5, 20: ad calculos vocare amicitiam,Cic. Lael. 16, 58; Liv. 5, 4, 7; Plin. Pan. 38, 3: nulla fere potest res in dicendi disceptationem aut controversium vocari, quae, etc.,Cic. de Or. 2, 72, 291: aliquid in dubium,id. Inv. 2, 28, 84: templa deorum immortalium, tecta urbis, vitam omnium civium, Italiam denique totam ad exitium et vastitatem vocas,bring to destruction, reduce to ruin, destroy,id. Cat. 1, 5, 12.
* To cite, summon into court, before a magistrate (syn. cito): in jus vocas: sequitur,Cic. Quint. 19, 61: tribuni etiam consulem in rostra vocari jusserunt, Varr. ap. Gell. 13, 12, 6.
* To bid, invite one as a guest, to dinner, etc. (syn. invito): Pa. Solus cenabo domi? Ge. Non enim solus: me vocato,Plaut. Stich. 4, 2, 20: si quis esum me vocat,id. ib. 1, 3, 28: aliquem ad cenam,Ter. And. 2, 6, 22; Cic. Att. 6, 3, 9: vulgo ad prandium,id. Mur. 34, 72: domum suam istum non fere quisquam vocabat,id. Rosc. Am. 18, 52: nos parasiti, quos numquam quisquam neque vocat neque invocat,Plaut. Capt. 1, 1, 7: convivam,id. As. 4, 1, 23: spatium apparandis nuptiis, vocandi, sacrificandi dabitur paululum,Ter. Phorm. 4, 4, 21: Ge. Cenabis apud me. Ep. Vocata est opera nunc quidem, i. e. I have been already invited, I have an engagement, Plaut. Stich. 3, 2, 18; so, too, bene vocas! verum vocata res est,id. Curc. 4, 4, 7: bene vocas; tum gratia'st,id. Men. 2, 3, 36 Brix ad loc.
* In gen., to call, invite, exhort, summon, urge, stimulate, etc.: quod me ad vitam vocas,Cic. Att. 3, 7, 2: haec nisi vides expediri, quam in spem me vocas?id. ib. 3, 15, 6: quarum rerum spe ad laudem me vocasti, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7, 2.
* Of inanimate or abstract subjects, to invite, call, summon, incite, arouse: quo cujusque cibus vocat atque invitat aventes, Lucr. 5, 524: lenis crepitans vocat Auster in altum,Verg. A. 3, 70; cf.: quāque vo. cant fluctus,Ov. R. Am. 532: Carthaginienses fessos nox imberque ad necessariam quietem vocabat,Liv. 28, 15, 12: me ad studium (feriae),Phaedr. 3, prol. 9: quocumque vocasset defectionis ab Romanis spes,Liv. 24, 36, 9; cf.: arrogantiā offensas vo care, to provoke or excite hostility, Tac. H. 4, 80.—Pass.: cum ipso anni tempore ad gerendum bellum vocaretur,Caes. B. G. 7, 32. —Poet., with inf.: sedare sitim fluvii fontesque vocabant,Lucr. 5, 945.
* To challenge: centuriones ... nutu vocibusque hostes, si introire vellent, vocare coeperunt,Caes. B. G. 5, 43: cum hinc Aetoli, haud dubie hostes, vocarent ad bellum,Liv. 34, 43, 5: vocare hostem et vulnera mereri,Tac. G. 14; Verg. G. 3, 194; 4, 76; id. A. 11, 375; 11, 442; Sil. 14, 199; Stat. Th. 6, 747; cf. Verg. A. 6, 172; 4, 223 Heyne ad loc.
* To call by name, to name, denominate (freq. and class.; syn. nomino): certabant urbem Romam Remoramne vocarent, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48. 107 (Ann. v. 85 Vahl.): quem Graeci vocant Aërem, id. ap. Varr. L. L. 5, § 65 Müll. (Epicharm. v. 8 Vahl.): cum penes unum est omnium summa rerum, regen illum unum vocamus,Cic. Rep. 1, 26, 42: comprehensio, quam κατάληψιν illi vocant, id. Ac. 2, 6, 17: urbem ex Antiochi patris nomine Antiochiam vocavit,Just. 15, 4, 8: ad Spelaeum, quod vocant, biduum moratus,Liv. 45, 33, 8: me miserum vocares,Hor. Ep. 1, 7, 92: non possidentem multa vocaveris Recte beatum,id. C. 4, 9, 45.— With de, to call after, to name after: lapis, quem Magneta vocant patrio de nomine Graeci,Lucr. 6, 908: patrioque vocant de nomine mensem,Ov. F. 3, 77.—Pass.: ego vocor Lyconides,Plaut. Aul. 4, 10, 49: De. Quī vocare? Ge. Geta, Ter. Ad. 5, 6, 3: jam lepidus vocor,id. ib. 5, 7, 13; id. Eun. 2, 2, 33: a se visum esse in eo colle Romulum, qui nunc Quirinalis vocatur ... se deum esse et Quirinum vocari,Cic. Rep. 2, 10, 20: syllaba longa brevi subjecta vocatur iambus,Hor. A. P. 251: patiens vocari Caesaris ultor,id. C. 1, 2, 43: sive tu Lucina probas vocari,id. C. S. 15.—With de, to be named for, etc.: Taurini vocantur de fluvio qui propter fuit,Cat. Orig. 3, fr. 1: ludi, qui de nomine Augusti fastis additi, Augustales vocarentur,Tac. A. 1, 15.
* In eccl. Lat., to call to a knowledge of the gospel, Vulg. 1 Cor. 1, 2; id. Gal. 1, 6; id. 1 Thess. 2, 12.