vĭtĭum (noun N) : (
* Gen. plur. vitiūm, Titin. ap. Non. p. 495, 13), n. from the same root with vieo, vitis, vitta; prop. a twist; hence, a fault, defect, blemish, imperfection, vice (syn. menda).
* Lit.: quomodo autem in corpore est morbus, est aegrotatio, est vitium: sic in animo. Morbum appellant totius corporis corruptionem: aegrotationem morbum cum imbecillitate: vitium, cum partes corporis inter se dissident; ex quo pravitas membrorum, distortio, deformitas. Itaque illa duo, morbus et aegrotatio, ex totius valetudinis corporis conquassatione et perturbatione gignuntur: vitium autem integrā valetudine ipsum ex se cernitur,Cic. Tusc. 4, 13, 29: corporis,Plaut. Most. 1, 3, 118; Ov. F. 4, 148: mancipii,Dig. 21, 1, 1, § 6: jumenti,ib. 21, 1, 38 init.—In buildings, a breach, defect: si nihil est in parietibus aut in tecto vitii,Cic. Fam. 9, 15, 5; cf.: si aedes corruerunt vitiumve fecerunt,have received damage, become damaged,id. Top. 3, 15.—In plants, a blemish, vice: sive illis (agris) omne per ignem Excoquitur vitium atque exsudat inutilis umor,Verg. G. 1, 88: vitio moriens sitit aëris herba,id. E. 7, 57.—In fruits, the useless part, the core: vitiumque cinctum fructu,Plin. 15, 28, 34, § 112.
* Trop.
* In gen., a fault, defect, blemish: acutius atque acrius vitia in dicente quam recta videre,Cic. de Or. 1, 25, 116; cf. orationis,Quint. 1, 5, 1; 12, 1, 22: sermonis,id. 1, 1, 13: soloecismi,id. 1, 5, 53: ingenii,id. 10, 1, 60: mentis,id. 12, 1, 32: Stoicae sectae,id. 11, 1, 70: et illud mihi vitium'st maximum,my greatest fault,Ter. Hec. 1, 2, 37: huc si perveneris, meum vitium fuerit,my fault,Cic. Ac. 2, 16, 49: quamvis quis fortunae vitio, non suo decexisset,id. Phil. 2, 18, 44: honorem vitio civitatis, non suo, non sunt adsecuti,id. Har. Resp. 26, 56: male conjecta falsa sunt, non rerum vitio, sed interpretum inscientiā,id. Div. 1, 52, 118: animadverso vitio castrorum totā nocte munitiones proferunt, i. e. the faulty, unfavorable position (just before: natura iniquo loco castra ponunt),Caes. B. C. 1, 81: milites item conflictati et tempestatis et sentinae vitiis,the injurious effects,id. ib. 3, 28: sese nihil adhuc arbitrari vitio factum eorum,id. ib. 3, 57: vini vitio atque amoris feci,through the fault of,Plaut. Aul. 4, 10, 15.
* In partic.
* A moral fault, failing, error, offence, crime, vice (the predom. signif. of the word in prose and poetry; cf.: scelus, delictum): nullam quidem ob turpitudinem, nullum ob totius vitae non dicam vitium, sed erratum,Cic. Clu. 48, 133: legibus et praemia proposita sunt virtutibus et supplicia vitiis,id. de Or. 1, 58. 247: virtus est vitium fugere, Hor. ep. 1, 1, 41: senectus est naturā loquacior, ne ab omnibus eam vitiis videar vindicare,Cic. Sen. 16, 55: in vitio esse,id. Off. 1, 19, 62: ne sibi vitio verterent, quod abesset a patriā, reckon it a fault, id. Fam. 7, 6, 1: te laudem Sex. Roscio vitio et culpae dedisse,id. Rosc. Am. 16, 48; Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 2.
* In respect of female chastity (whether of maidens or wives), a violation: quia pudicitiae hujus (Alcumenae) vitium me hic absente est additum,Plaut. Am. 2, 2, 179: pudicitiae ejus nunquam nec vim nec vitium attuli,id. Ep. 1, 2, 7: quoi misere per vim vitium obtulerat,Ter. Ad. 3, 2, 10; so, offerre,id. ib. 3, 1, 9: virginis,id. Eun. 4, 4, 55; cf.: vitium auctore redemit,Ov. H. 16 (17), 49.
* In relig. lang., a defect in the auspices or auguries: si cui servo aut ancillae dormienti evenit, quod comitia prohibere solet, ne id quidem mihi vitium facit, Cato ap. Fest. s. v. prohibere, p. 234 fin. Müll.; Ter. Hec. prol. 2; Liv. 8, 23, 16; 4, 7, 3: id igitur obvenit vitium, quod tu jam Cal. Jan. futurum esse provideras,Cic. Phil. 2, 33, 83: tabernaculum vitio captum,id. N. D. 2, 4, 11; cf.: vitio navigare,id. Div. 1, 16, 29: comitiorum solum vitium est fulmen,id. ib. 2, 18, 43.
* A fault of language: barbarismi ac soloecismi foeditas absit ... haec vitia, etc.,Quint. 1, 5, 5.
* In coinage, t. t., base metal, alloy: in aurum vitii aliquid addere,Dig. 48, 10, 9 praef.; cf.: ignis vitium metallis Excoquit,Ov. F. 4, 785.