Lewis Short
(adverb) : vĭrītim, vir
* Man by man, to each one separately, singly, individually (used only with distrib. numerals, never with card.; v.infra).
* Lit.: viritim dicitur dari, quod datur per singulos viros. Cato: praeda, quae capta est, viritim divisa,Fest. p. 378 Müll.: qui legem de agro Gallico viritim dividendo tulit,Cic. Brut. 14, 57; cf. Suet. Tib. 76: viritim dispertire aliquid populo,Plaut. Ps. 1, 5, 26: distribuere pecus,Caes. B. G. 7, 71: dare tricenos nummos cohortibus,Tac. A. 1, 8: populi viritim deleti,one and all, all together,Plin. 6, 7, 7, § 22.
* Transf., each by itself, singly, separately, individually (not in Cic.): in universum de ventis diximus: nunc viritim incipiamus illos discutere,Sen. Q. N. 5, 7, 1; cf. Col. 1, 9, 6: possum donare sapienti, quod viritim meum est,Sen. Ben. 7, 6, 2: ex his, quae viritim ei serviunt,id. ib. 7, 7, 4: dimicare,Curt. 7, 4, 33: commonefacere beneficii sui,Sall. J. 49, 4: prompta studia, separately (with nondum aperta consensione), Tac. A. 3, 43: legere terereque,Hor. Ep. 2, 1, 92.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary