Lewis Short
(adverb) : vĭŏlenter, violens
* Impetuously, vehemently, violently: solennia ludorum violenter dirimere. Liv. 5, 1, 4: quaestio exercita aspere violenterque,furiously,Sall. J. 40, 5; cf.: aliquid tolerare,Ter. Phorm. 5, 1, 4: vidimus flavum Tiberim retortis Litore Etrusco violenter undis Ire dejectum monumenta regis,Hor. C. 1, 2, 14: invadunt appropinquantem (canes),Col. 7, 12, 7: proconsulatum violenter gerere,Plin. Ep. 3, 9, 1: aliquem ad supplicium poscere,Tac. H. 3, 11: increpare aliquem,id. A. 6, 3.—Comp., Suet. Aug. 51 fin.; id. Tib. 37; id. Tit. 6; Just. 11, 7, 16.—Sup., Col. 7, 3, 4; Just. 25, 5, 1.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary