LAT

Lewis Short

victrix (noun F) : (abl. victrice, Cic. Phil. 13, 3, 7 al.;
* But victrici,Liv. 28, 6, 8; gen. plur. victricium, Tac. H. 2, 59; Suet. Tib. 14: victricum,Fest. p. 178, 26), f. victor, she that is victorious, a conqueress, victress; adj., conquering, victorious.
* Lit.: victrices Athenae,Cic. Tusc. 1, 48, 116: manus victrix,id. Sest. 37, 79: victricia arma,Verg. A. 3, 54; so, arma,Just. 44, 5, 8: copiae, Auct. B. Alex. 40: naves,id. ib. 11; 25; Ov. M. 15, 754: manus,id. ib. 4, 739: dextra,id. ib. 8, 421: bella,Stat. S. 5, 2, 150: litterae,containing news of victory,Cic. Att. 5, 21, 2: tabellae,Ov. Am. 1, 11, 25: erat victrix res publica caesis Antonii copiis,Cic. Ep. ad Brut. 1, 10, 2; Manil. 2, 882.
* Trop.: mater victrix filiae non libidinis,Cic. Clu. 5, 14: victrix causa deis placuit, sed victa Catoni,Luc. 1, 128: dea (Alecto),Verg. A. 7, 544; cf. Ov. M. 6, 283.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory