Lewis Short
vĭcissĭtūdo (noun F) : vicis, I.
* Change, interchange, alternation, vicissitude (class.; used alike in sing. and plur.): omnium rerum vicissitudo est,Ter. Eun. 2, 2, 44: ex alio in aliud vicissitudo atque mutatio,Cic. Tusc. 5, 24, 69: in sermone communi,id. Off. 1, 37, 134: nihil vicissitudine studiorum officiorumque jucundius,id. Lael. 14, 49: eorum (generum),reciprocal influence,id. N. D. 2, 33, 84.—Plur.: dierum noctiumque,Cic. Leg. 2, 7, 16: diurnae nocturnaeque,id. Inv. 1, 34, 59: fortunae (with temporum varietates),id. Fam. 5, 12, 4: alternae digitorum vicissitudines,the interlocking of the fingers,App. M. 3 praef.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary