versĭcŭlus (noun M) : dim.versus
* A little line, a mere line: tribusne versiculis his temporibus Brutus ad me? Nihil scripsissem potius. Cic. Ep. ad Brut. 1, 14, 1: epistulae versiculum,id. Att. 5, 1, 3: cum senatus ei commiserit, ut videret, ne quid res publica detrimenti caperet: quo uno versiculo satis armati semper consules fuerunt,id. Mil. 26, 70; cf. id. Leg. 2, 6, 14.
* Esp., of poetry, a little verse, verslet, line: apud quos (comicos poëtas), nisi quod versiculi sunt, nihil est aliud cottidiani dissimile sermonis,Cic. Or. 20, 67: nonne conpensabit cum uno versiculo tot mea volumina laudum suarum?id. Pis. 30, 75; Quint. 9, 4, 52; Cat. 16, 3; 16, 6; Hor. Epod. 11, 2; id. S. 1, 2, 109; 1, 10, 32; 1, 10, 58; Ov. H. 20, 238.