LAT

Lewis Short

vēnus | vēnum, i | vaen- (noun M.n) : m., or (), , n. (occurring only in the forms venui, veno, and venum) [Gr. ὦνος, price; ὠνή, purchase; cf. Sanscr. vasuas, price; vasuam, wages; and perh. Germ. Gewinn]
* Sale.
* Dat.
* Form venui (late Lat.): rogavit haberetne venui lacte?App. M. 8, p. 210, 12: cantherium venui subicere,id. ib. 8, p. 221, 29.
* Form veno (post-Aug.): posita veno irritamenta luxus,Tac. A. 14, 15: quae veno exercerent,id. ib. 13, 51.
* Acc. venum (class.): dare aliquem venum,to sell,Liv. 24, 47, 6: venum cuncta dari,Claud. in Rufin. 1, 179; hence the compound venumdo, q. v.: ut ejus familia ad aedem Cereris venum iret,Liv. 3, 55, 7: pileatos servos venum solitos ire,Gell. 7, 4, 1: venum iturum,Sen. Const. 3, 2: seque et sua tradita venum Castra videt,Luc. 4, 206: venum redibat,Claud. in Eutr. 1, 37.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
See also: Venus
memory