(verb) : vĕnĭo, vēni, ventum, 4 (
* Fut. venibo, Pompon. ap. Non. 508, 23; imperf. venibat, Ter. Phorm. 4, 3, 47; gen. plur, part. sync. venientum, Verg. G. 4, 167; id. A. 1, 434; 6, 755), Sanscr. root gā, go; Zend root gā, gam, go; Gr. ΒΑ-, βαίνω; Lat. ar-biter, venio; Goth. quiman; O. H. Germ. quëman, koman; Engl. come; v. Georg Curtius Gr. Etym. p. 466, to come (cf. accedo).
* Lit.: nunc, cujus jussu venio et quam ob rem venerim, Dicam, etc.,Plaut. Am. prol. 17: veni, vidi, vici,Suet. Caes. 37: imus, venimus, videmus. Ter. Phorm. 1, 2, 53: maritimus hostis ante adesse potest quam quisquam venturum esse suspicari queat, etc.,Cic. Rep. 2, 3, 6: venio ad macellum,Plaut. Aul. 2, 8, 3: ut veni ad urbem, etc.,Cic. Fam. 16, 12, 2: cupio, te ad me venire,id. ib. 16, 10, 1; Plaut. As. 2, 4, 2: mihi si spatium fuerit in Tusculanum veniendi,Cic. Fam. 9, 5, 3: Cato ... cum venerat ad se in Sabinos,had come home,id. Rep. 3, 28, 40: quia nudius quartus venimus in Cariam ex Indiā,Plaut. Curc. 3, 68: sexto die Delum Athenis venimus,Cic. Att. 5, 12, 1: Italiam fato profugus, Laviniaque venit Litora,Verg. A. 1, 2: tumulum antiquae Cereris sedemque sacratam Venimus,id. ib. 2, 743 (cf. devenio): vin' ad te ad cenam veniam,Plaut. Stich. 3, 2, 30: mercator venit huc ad ludos,id. Cist. 1, 3, 9: homo ad praetorem deplorabundus venit,id. Aul. 2, 4, 38: neque ego te derisum venio neque derideo,id. ib. 2, 2, 46: ad istum emptum venerunt illum locum senatorium,Cic. Verr. 2, 2, 50, § 124.—With inf.: parasitus modo venerat aurum petere,Plaut. Bacch. 4, 3, 18: non nos Libycos populare penates Venimus,Verg. A. 1, 528.— Of inanimate subjects: navis huc ex portu Persico Venit,Plaut. Am. 1, 1, 249: denique in os salsi venit umor saepe saporis, Cum mare vorsamur propter,Lucr. 4, 220: (aër) Per patefacta venit penetratque foramina,id. 4, 891: (speculi imago) Dum venit ad nostras acies,id. 4, 279: sub aspectum venire,Cic. de Or. 2, 87, 358: in conspectu,Caes. B. C. 2, 27: in conspectum,Hirt. B. G. 8, 48; Cic. Fin. 1, 7, 24: muliebris vox mihi ad aures venit,Plaut. Rud. 1, 4, 13; in Italiā te moraturum, dum tibi litterae meae veniant,reaches you,Cic. Fam. 11, 24, 2: hereditas unicuique nostrum venit, comes, i. e. descends to each of us, id. Caecin. 26, 74; cf.: hic Verres hereditatem sibi venisse arbitratus est, quod in ejus regnum ac manus venerat is, quem, etc.,Cic. Verr. 2, 4, 27, § 62: hic segetes, illic veniunt felicius uvae, come forth, i. e. grow, Verg. G. 1, 54; so, arbores sponte suā,id. ib. 2, 11; 2, 58; Prop. 1, 2, 10.
* Impers. pass., we, they, etc., came or have come, etc.: Lilybaeum venitur,Cic. Verr. 2, 5, 54, § 141: ad me ventum est, it has fallen to me, id Quint. 1, 3: dum ad flumen Varum veniatur,Caes. B. C. 1, 87: (Galli) veniri ad se confestim existimantes, ad arma conclamant,id. B. G. 7, 70: ventum in insulam est,Cic. Leg. 2, 3, 6: ubi eo ventum est,Caes. B. G. 1, 43: ad quos ventum erat,id. ib. 2, 11; 3, 23: eo cum esset ventum,id. ib. 7, 61.
* Trop.
* In gen.: vides, quo progrediente oratione venturum me puto,Cic. Rep. 1, 40, 62. ut jam a principio videndum sit, quemadmodum velis venire ad extremum orationis, id. Or. 59, 201: contra rem suam me nescio quando venisse questus est,that I appeared,id. Phil. 2, 2, 3: contra amici summam existimationem, id. Att. 1, 1, 4: si rem nullam habebis, quod in buccam venerit, scribito,id. ib. 1, 12, 4; v. bucca: si quid in mentem veniet,id. ib. 12, 36, 1.—So in Cic. with nom. only of neutr. pron. or res; but freq. impers. with gen.: cum matronarum ac virginum veniebat in mentem,when I thought of,Cic. Sull. 6, 19: venit enim mihi in mentem oris tui,id. Rosc. Am. 34, 95; id. Sull. 14, 38; v. also mens, II. B. fin. and the passages there cited: oratorum laus ita ducta ab humili venit ad summum, ut, etc.,id. Tusc. 2, 2, 5: prava ex falsis opinionibus veniunt,Quint. 5, 10, 34: vitium pejus, quod ex inopiā, quam quod ex copiā venit,id. 2, 4, 4: non omne argumentum undique venit,id. 5, 10, 21.—With dat.: existimabunt majus commodum ex otio meo quam ex aliorum negotiis reipublicae venturum,Sall. J. 4, 4; 8, 2: ubi ea dies, quam constituerat cum legatis, venit,Caes. B. G. 1, 8; so, dies,id. ib. 7, 3: tempus victoriae,id. ib. 7, 66; cf.: suum tempus eorum laudi,Quint. 3, 1, 21: non sumus omnino sine curā venientis anni,for the coming year,Cic. Q. Fr. 3, 4, 4: exemplum trahens Perniciem veniens in aevum,Hor. C. 3, 5, 16: veniens aetas,the future,Ov. F. 6, 639.—Of events, to come, i. e. to happen: quod hodie venit,Tac. A. 14, 43.
* In partic.
* Venire in aliquid (rarely ad aliquid; v.infra), to come into, fall into any state or condition (so esp. freq.): venisse alicui in amicitiam, to have obtained one's friendship or alliance, Caes. B. G. 6, 5, 4: in calamitatem,Cic. Rosc. Am. 17, 49: in cognitionem alicujus,Quint. 7, 2, 20: in consuetudinem,Cic. Caecin. 2, 6; cf.: quaedam in consuetudinem ex utilitatis ratione venerunt,id. Inv. 2, 53, 160: in proverbii consuetudinem,id. Off. 2, 15, 55.—Of a personal subject: (milites) qui in consuetudinem Alexandrinae vitae venerant,Caes. B. C. 3, 110: ut non solum hostibus in contemptionem Sabinus veniret, sed, etc.,had fallen into contempt,id. B. G. 3, 17: in contentionem, etc.,Cic. Div. 2, 63, 129: si falso venisses in suspitionem, P. Sestio,id. Vatin. 1, 2: summum in cruciatum,Caes. B. G. 1, 31: aut in controversiam aut in contentionem,Quint. 3, 6, 44: in discrimen,Cic. Rosc. Am. 6, 16: in dubium,id. Quint. 2, 5: in alicujus fidem ac potestatem,to place one's self under the protection and in the power of a person, to surrender at discretion,Caes. B. G. 2, 13: ne in odium veniam,Cic. Fin. 2, 24, 79; cf.: Tarquinii nomen huic populo in odium venisse regium,id. Rep. 1, 40, 62: ipse illi perditae multitudini in odium acerbissimum venerit,id. Att. 10, 8, 6: in eam opinionem Cassius veniebat, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 2: in partem alicujus,to take part in it,Cic. Fam. 14, 2, 3: in periculum,Caes. B. C. 1, 17: in sermonem alicujus,i. e. to enter into conversation,Cic. Att. 14, 1, 1; and in another sense: cum loquerer cum Phaniā, veni in eum sermonem, ut dicerem, etc.,I happened to say that,id. Fam. 3, 5, 3: nonnullam in spem veneram, posse me, etc.,id. de Or. 2, 54, 217: summam in spem per Helvetios regni obtinendi venire,to entertain hopes, to hope,Caes. B. G. 1, 18.— Esp. with res as subject, the affair came to, reached the point, etc.: res proxime formam latrocinii venerat,Liv. 2, 48, 5; 2, 56, 5: res venit prope secessionem,id. 6, 42, 10. ad ultimum dimicationis rati rem venturam, id. 2, 56, 5: cum speramus eo rem venturam, ut, etc.,Hor. Ep. 2, 1, 226.—Impers.: saepe in eum locum ventum est, ut, etc.,to such a point that,Caes. B. G. 6, 43; Liv. 7, 30, 9.
* Ad aliquid: bene agis, Alba; ad tuam veniam condicionem,will accept,Cic. Verr. 2, 3, 62, § 146: ad summum fortunae,to attain,Hor. Ep. 2, 1, 32.
* In speaking, to come to a topic: ut jam a fabulis ad facta veniamus,Cic. Rep. 2, 2, 4: ut ad fabulas veniamus,id. Rosc. Am. 16, 46: venio ad tertiam epistulam,id. Q. Fr. 3, 14, 12: venio ad recentiores litteras,id. Att. 14, 19, 5: ad Arcesilam Carneademque veniamus,id. Ac. 2, 4, 12: venio nunc ad tertium genus illud, etc.,id. Rep. 3, 33, 45: ad istius morbum et insaniam,Cic. Verr. 2, 4, 1, § 1 al.