LAT

vaticinor

download
JSON

Lewis Short

vātĭcĭnor, ātus, 1
* V. dep. n. and a. [vates], to foretell, predict, prophesy, forebode, vaticinate (syn.: ominor, divino).
* Lit.: furor vera vaticinatur,Cic. Div. 1, 31, 67: quod et somniantibus saepe contingit et vaticinantibus per furorem,id. ib. 1, 18, 34: haec duce praedico vaticinorque deo,Ov. P. 3, 4, 94; cf. Liv. 2, 41, 5; 5, 15, 4; Quint. 4, 2, 3; Ov. H. 16, 278; id. Ib. 268 al.—With object-clause: saevam laesi fore numinis iram Vaticinatus erat,Ov. M. 4, 9; 8, 773.—Poet.: parcite, vaticinor, cognatas caede nefandā Exturbare animas,i.e. I warn you as a prophet,Ov. M. 15, 174; cf.: venturi praescia Manto Per medias fuerat ... Vaticinata vias,id. ib. 6, 159: vaticinor moneoque,id. P. 1, 1, 47.
* Transf.
* To sing or celebrate as a poet: Agrigentinum quidem doctum quendam virum carminibus Graecis vaticinatum ferunt, quae in rerum naturā totoque mundo constarent quaeque moverentur, ea contrahere amicitiam, dissipare discordiam,Cic. Lael. 7, 24: Ps. Parricida ... Sacrilege ... Perjure. Ba. Vetera vaticinamini, you're singing the old song, Plaut. Ps. 1, 3, 129.
* To rave, rant, talk foolish stuff: vaticinari atque insanire,Cic. Sest. 10, 23: sed ego fortasse vaticinor, et haec omnia meliores habebunt exitus,id. Fam. 2, 16, 6.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory