Lewis Short
(verb) : vāgĭo, īvi or ĭi, 4, root vāk-, vāg-; cf. Ved. vacati, roars; Lat. vacca, 2. vagor: idcirco vagire dicitur, exprimente verbo sonum vocis recentis, Varr. ap. Gell. 16, 17, 2; of young children
* To cry, squall.
* Lit.: audivisse vocem pueri visu'st vagientis,Ter. Hec. 4, 1, 2: repuerascere et in cunis vagire,Cic. Sen. 23, 83: videtis ... populum non ut in cunabulis vagientem, sed adultum,id. Rep. 2, 11, 21; Ov. F. 2, 405; 4, 208; 6, 146; Stat. S. 4, 8, 35 al.—Of young goats, acc. to Varr. L. L. 7, § 104 Müll.; cf. vagitus.—Of young hares, Auct. Carm. Philom. 60.—Of swine,Mart. 3, 58, 37.—*
* Transf., to sound: clamor ad caelum volvendu' per aethera vagit, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 104 Müll. (Ann. v. 520 Vahl.).
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary