văcātĭo (noun F) : vaco
* A being free from a duty, service, etc.; freedom, exemption, immunity; a freeing, exempting, dispensation (class.; syn. immunitas).
* Lit.
* In gen.
* Transf., a sum paid for exemption from military service: vacationes annuas exsolvere,Tac. H. 1, 46: vacationes centurionibus ex fisco numerat,id. ib. 1, 58.
* In partic.
* With quominus: vacationem augures, quominus judiciis operam darent, non habere,Cic. Brut. 31, 117.
* Absol.: falsum est, ob vacationem pretium datum,Cic. Font. 4, 7: cum sacerdotes deorum vacationem habeant, quanto est aequius habere ipsos deos,id. Ac. 2, 38, 121: deprecari vacationem adulescentiae,id. Cael. 12, 30: rerum gestarum,id. Sull. 9, 26: aetatis,Nep. Att. 7, 1.
* (Sc. militiae.) Exemption from military service: P. Vatinius ... et agro a senatu et vacatione donatus est,Cic. N. D. 2, 2, 6: delectum habere sublatis vacationibus,id. Phil. 5, 12, 31: senatus decrevit, ut ... dilectus haberetur, vacationes ne valerent,id. Att. 1, 19, 2: scribere exercitum sine ullā vacationis veniā,Liv. 8, 20, 3; 7, 28, 3; 27, 38, 3: locupletissimus quisque miles labore fatigari, donec vacationem emeret,Tac. H. 1, 46.
* (Sc. culpae.) Neque ei suam vacationem eripio, quā ille apud omnis utitur, ut nihil malitiose fecisse videntur, freedom from blame, Cic. Verr. 2, 7, 68, § 164 B. and K. (dub.; al. purgationem; al. culpae vacationem).