(adverb) : ŭbī-cumque (-cunque, old Lat. -quomque:
* In tmesi: istius hominis ubi fit quomque mentio,Plaut. Bacch. 2, 3, 18), , wherever, wheresoever.
* Relative: ubicumque est lepidum unguentum, ungor,Plaut. Cas. 2, 3, 10: etsi, ubicumque es, in eādem es navi,Cic. Fam. 2, 5, 1: ego uni Servor, ubīcumque est,Ov. M. 7, 735; cf.: sis licet felix, ubicumque mavis,Hor. C. 3, 27, 13: des operam, ut te ante Calendas Januarias, ubicumque erimus, sistas,Cic. Att. 3, 25: ubicumque eris,id. Fam. 5, 17, 4; Quint. 9, 4, 126: De. Si quid te volam, ubi eris? Li. Ubicumque libitum fuerit animo meo, Plaut. As. 1, 1, 97.—With terrarum, locorum, gentium: qui ubicumque terrarum sunt, ibi, etc.,Cic. Phil. 2, 44, 113: ubicumque locorum Vivitis,Hor. Ep. 1, 3, 34: ubicumque erit gentium,Cic. N. D. 1, 44, 121.—Very rarely with subj.: nostrum est intellegere, utcumque atque ubicumque opus sit, obsequi,Ter. Heaut. 3, 3, 17: istuc est sapere, qui, ubicumque opus sit, animum possis flectere,id. Hec. 4, 3, 2.
* Indefinitely, wherever it may be, anywhere, everywhere (poet. and in post-Aug. prose): bonam deperdere famam, Rem patris oblimare, malum est ubicumque,Hor. S. 1, 2, 62: quicquid loquemur ubicumque,Quint. 10, 7, 28: in senatu et apud populum et apud principem et ubicumque,id. 7, 4, 18 Zumpt N. cr.