tŭus, a, um
* Pron. poss. [tu], thy, thine, your, yours.
* Lit.
* In gen.: tuŏs est servus,Plaut. Am. 2, 1, 63: ex tuā accepi manu,id. ib. 2, 2, 132: imperium tuom,id. ib. 2, 1, 84: Me. Quojus nunc es? So. Tuos, nam pugnis usu fecisti tuom, id. ib. 1, 1, 219: tuos sum,id. ib. 2, 1, 7 and 14: vigebat auditor Panaetii illius tui Mnesarchus,Cic. de Or. 1, 11, 45: de tuis unus est,id. Fam. 13, 16, 3: numquam tu ... tam longe a tot tuis et hominibus et rebus carissimis et suavissimis abesse voluisses,id. Att. 4, 15: tuā istuc refert, si curaveris,Plaut. Am. 2, 2, 109 (v. refert): Ly. Bene ego volo illi facere, si tu non nevis. Ph. Nempe de tuo. Ly. De meo: nam quod tuomst. meumst: omne meum autem tuomst,Plaut. Trin. 2, 2, 47 sq.: tuae potestatis semper tu tuaque omnia sint, Liv. 22, 39, 21.
* Transf., for the obj. gen. tui: desiderio tuo,through desire for you,Ter. Heaut. 2, 3, 66: odio tuo,id. Phorm. 5, 8 (9), 27: omnis gratas amicitias in tuā observantiā vincam, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 1.
* Pregn.
* Your, your own, i. e. favorable, auspicious, proper, suitable, or right for you: tempore non tuo,Mart. 10, 19, 12: haec hora est tua,id. 10, 19, 19: tempore tuo pugnasti,Liv. 38, 45, 10: neque occasioni tuae desis neque suam occasionem hosti des,id. 22, 39, 21 (v. suus).
* Your own, your own master, self-possessed: compositus semperque tuus,Stat. S. 2, 2, 72; cf. id. Th. 4, 836; Arn. 1, 12.