Lewis Short
tŭmŭlus (noun M) : (late Lat. in the
* Neutr.: HOC TVMVLVM, Inscr. Rein. cl. 20, 197) [tumeo; cf. also tumor and tumidus], a raised heap of earth, a mound, hill, hillock (freq. and class.; cf.: agger, moles).
* In gen.: terrenus,Caes. B. G. 1, 43: ignis e speculā sublatus aut tumulo,Cic. Verr. 2, 5, 35, § 93: coacervatis cadaveribus, qui superessent ut ex tumulo tela in nostros conicerent,Caes. B. G. 2, 27: quaeris, utrum magis tumulis prospectuque an ambulatione delecter,Cic. Att. 14, 13, 1: cum tumulos Albano in monte nivalis Lustrasti, id. Div. poët. 1, 11, 18: vos enim, Albani tumuli atque luci,id. Mil. 31, 85: silvestres,id. Cat. 2, 11, 24: pecuda in tumulis deserunt, Att. ap. Non. p. 159, 10: tumuli ex aggere,Verg. A. 5, 44: tumulus naturalis, Auct. B. Alex. 72, 1.
* In partic., a sepulchral mound, barrow, tumulus (cf. sepulcrum): (Demetrius) super terrae tumulum noluit quid statui nisi columellam, etc.,Cic. Leg. 2, 26, 66: (Alexander) cum in Sigaeo ad Achillis tumulum astitisset,id. Arch. 10, 24; id. poët. Tusc. 3, 27, 65; Quint. 7, 3, 31: tumulum facere,Verg. E. 5, 42: hostilem ad tumulum,id. A. 3, 322: statuent tumulum,id. ib. 6, 380: tumulo dare corpora,Ov. M. 2, 326; 4, 157; id. F. 3, 547; id. Tr. 3, 3, 72: tumulum Varianis legionibus structum,Tac. A. 2, 7: reliquiae tumulo Augusti inferebantur,id. ib. 3, 3: honorarius,i. e. a sepulchral monument, cenotaph,Suet. Claud. 1; called also inanis,Verg. A. 6, 505.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary