Lewis Short
(adjective) : tŭmultŭōsus, a, um, tumultus
* Full of bustle, confusion, or tumult, restless, turbulent, tumultuous (class.): qui homo tam tumultuoso sonitu me excivit foras? Plaut. Trin. 5, 2, 52: seditiosa ac tumultuosa vita,Cic. Inv. 1, 3, 4: contiones,id. Fam. 2, 12, 1: actio,Quint. 11, 1, 29: nuntius,Liv. 2, 24, 1: turba,id. 6, 14, 6: multitudo,id. 24, 29, 1: genus pugnae,id. 1, 14, 7; 28, 15, 5: proelia,id. 27, 2, 11: excursiones,id. 30, 8, 4: somnia,Cels. 1, 2; 8, 4: mare,Hor. C. 3, 1, 26: in otio tumultuosi, in bello segnes,Liv. 4, 28, 4.—Comp.: iter tumultuosius,Liv. 42, 66, 6: ex Syriā tumultuosiora nuntiata sunt,Cic. Fam. 12, 17, 1: Caesar Italiam tumultuosiorem repperit,Vell. 2, 74, 1: litterae,i. e. announcing disturbances,Suet. Ner. 40 fin.: tumultuosius atque turbidius,Quint. 3, 8, 60.—Sup.: quod tumultuosissimum pugnae erat,Liv. 2, 10, 7.—Adv.: tŭmultŭōsē, with bustle or confusion, tumultuously: tumultuose et cunctis copiis, Afran. ap. Charis. p. 197 P.; Liv. 2, 28, 2; 2, 29, 5.—Comp., Caes. B. G. 7, 45; Liv. 2, 29, 5; Suet. Caes. 16.—Sup., Cic. Verr. 2, 2, 14, § 37; Suet. Calig. 45.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary