Lewis Short
tŭbĭcen (noun M) : tuba-cano
* A trumpeter; esp. in war: cornicines tubicinesque canere jubet,Liv. 2, 64, 10; Auct. B. Afr. 82, 3; Ov. M. 3, 705; Sen. Ep. 78, 16; 76, 4.—At sacrifices: sacrorum,Varr. L. L. 5, § 91 Müll.—At funerals, Atei. Capito ap. Gell. 20, 2, 3; Petr. 129.
* Tubicines etiam hi appellantur, qui sacerdotes viri speciosi publice sacra faciunt tubarum lustrandarum gratia, Fest. p. 352 Müll.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary