Lewis Short
trĭumvĭrātus (noun M) : id.
* The office or dignity of a triumvir, the triumvirate: triumviratus (coloniae deducendae), * Cic. Brut. 31, 117; cf.: tribunatu ante gesto triumviratibusque,Liv. 9, 46, 3: ne triumviratu suo (reipublicae constituendae) nimis superbiat Antonius,Plin. 9, 35, 59, § 122: nullo more triumviratus invaditur,Flor. 4, 6, 3: reipublicae constituendae,Suet. Aug. 27: senatūs legendi,id. ib. 37.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary