LAT

tractatio

download
JSON

Lewis Short

tractātĭo (noun F) : tracto.
* In gen., a handling, management, treatment (class.): nec vero qui fidibus aut tibiis uti volunt, ab haruspicibus accipiunt earum tractationem, sed a musicis,Cic. Div. 2, 3, 9: armorum,id. de Or. 3, 52, 200: beluarum,id. Off. 2, 5, 17: magnarum rerum,id. Rep. 3, 3, 5: tractatio atque usus vocis,id. Or. 18, 59: usus et tractatio dicendi,id. de Or. 1, 23, 109: philosophiae,id. Ac. 2, 2, 6: litterarum,id. Brut. 4, 15: assidua veterum scriptorum,Gell. 5, 21, 3: quaestionum,Quint. 4, 5, 6: reipublicae,Sen. Tranq. 3, 1: est in utroque (in poësi et in oratione solutā) et materia et tractatio, materia in verbis, tractatio in collocatione verborum,Cic. Or. 59, 201.
* In partic.
* Treatment of a person, i. e. conduct, behavior towards him (post-Aug., and mostly in jurid. lang.): maritus uxori, si malae tractationis accusabitur, non inverecunde dicet, etc.,of maltreatment,Quint. 7, 4, 10 sq.; so id. 7, 4, 24; 7, 4, 29; 7, 3, 2; 4, 2, 30; 9, 2, 79; Sen. Contr. 3, 7; Tert. Poen. fin.
* In rhet. lang.
* A rhetorical figure, the treatment, handling, discussion of a subject, Cic. de Or. 2, 41, 177; Quint. 9, 1, 33; Sen. Contr. 1, 1 med.
* A special use, usage of a word, Cic. Part. Or. 5, 17.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory