Lewis Short
tīrōcĭnĭum (noun N) : tiro.
* Lit.
* In milit. lang., the first military service or first campaign of a young soldier, military rawness or inexperience, = rudimentum (perh. not ante-Aug.): juvenis,Liv. 39, 47, 3: propter exercitūs paucitatem et tirocinium, Auct. B. Afr. 31, 6: aetatis infirmitas aut militiae tirocinium,Val. Max. 5, 4, 2: tirocinii rudimenta deponere,Just. 9, 1, 8. —In plur.: si non solum tirocinia, verum et incunabula in ipsis castris posuissent,Just. 12, 4, 6; Flor. 2, 3.
* Transf., in gen., the first beginning of any thing, the first trial, attempt, or essay: si in L. Paulo accusando tirocinium ponere et documentum eloquentiae dare voluit,Liv. 45, 37, 3 Weissenb. ad loc.; cf.: nec differendum est tirocinium in senectutem,Quint. 12, 6, 3; and: tirocinii metum transire,id. 12, 6, 7: filios suo quemque tirocinio deducere in forum, i. e. after putting on the toga virilis, Suet. Aug. 26: dies tirocinii,id. Tib. 54: togam sumpsit barbamque posuit, sine ullo honore, qualis contigerat tirocinio fratrum ejus,id. Calig. 10.—Of inanim. things: navium,i. e. their first voyage,Plin. 24, 7, 26, § 41.
* Inexperience: senatus cum simul et tirocinio et perturbatione juvenis moveretur,Liv. 39, 47, 3: nec tirocinio peccet,Manil. 1, 189.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary