tăbernācŭlum (noun N) : taberna
* A tent (syn. tentorium): tabernacula dicuntur a similitudine tabernarum, quae ipsae, quod ex tabulis olim fiebant, dictae sunt, non, ut quidam putant, quod tabulis cludantur,Fest. p. 356 Müll.; cf.: unde (sc. a tabernis) et tabernacula sunt dicta, licet ex tentoriis pellibus fiant, id. s. v. contubernales, p. 38 ib.
* In gen.: tabernaculo in litore posito,Cic. Verr. 2, 5, 33, § 87: in ipso aditu portus tabernacula carbaseis intenta velis collocabat,id. ib. 2, 5, 12, § 30: collocassem mihi in campo Martio,id. Pis. 25 61: militare,id. Brut. 9, 37: Caesar eo die tabernacula statui passus non est,Caes. B. C. 1, 81; Nep. Eum. 7, 1: tabernaculis stantibus castra reliquerunt,Liv. 22, 42, 2: tabernaculis detensis,Caes. B. C. 3, 85; Liv. 41, 3, 1: militare,Cic. Brut. 9, 37: regium,Liv. 24, 40, 11: regis,Curt. 3, 3, 8; 7, 10, 14: ducis,Tac. A. 1, 29: qui in unā philosophiā quasi tabernaculum vitae suae collocarunt,as it were, have pitched their tent, settled down,Cic. de Or. 3, 20, 77.
* In partic., in relig. lang.: tabernaculum capere, to choose a place for a tent without the city, wherein to observe the auspices previous to holding the comitia: tabernaculum recte captum,in the proper manner, with due ceremonies,Cic. Div. 2, 35, 75; cf.: parum recte tabernaculum capere,Liv. 4, 7, 3: cum tabernaculum vitio cepisset imprudens,improperly,Cic. Div. 1, 17, 33: tabernaculum vitio captum,id. N. D. 2, 4, 11; Val. Max. 1, 1, 3.
* The Jewish tabernacle, Vulg. Num. 7, 1 et saep.