LAT

Lewis Short

syllăba | sul- (noun F) = συλλαβή,: ()
* A syllable.
* Lit., Plaut. Bacch. 3, 3, 29: syllaba brevior aut longior,Cic. Par. 3, 2, 26: syllabarum numerus,id. de Or. 3, 47, 183: syllaba longa brevi subjecta,Hor. A. P. 251: syllaba prima brevis,Ov. P. 4, 12, 12; Quint. 1, 5, 62; 7, 9, 13; Sen. Ep. 117, 5; 88, 42 et saep.: jurisconsultus, auceps syllabarum,a word-catcher, captious critic, caviller,Cic. de Or. 1, 55, 236.—*
* Transf., in plur., verses, poems: Verona docti syllabas amat vatis (i. e. Catulli),Mart. 1, 62, 1.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory