LAT

Lewis Short

(adverb) : suspectō, suspectus
* In a manner to excite suspicion, suspiciously: qui mortem liberorum suspecto decedentium non defenderunt,Dig. 34, 9, 11.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

Lewis Short

(verb) : suspecto, āvi, ātum, 1, and n. id.
* To look up at; to look up, to watch, observe, etc. (ante-class. and postAug.).
* In gen.: tabulam pictam,Ter. Eun. 3, 5, 36.—Absol.: leo suspectans,Plin. 8, 16, 21, § 57: sollicitis suspectantibus populis, ne, etc.,id. 11, 29, 35, § 104.
* In partic., to mistrust, suspect, apprehend: Agrippinam magis magisque suspectans,Tac. A. 12, 65: omnem prolationem, ut inimicam victoriae, suspectabant,id. H. 3, 82: perfidiam,id. ib. 2, 27 fin.; id. A. 11, 16; 13, 39: magiam,App. Mag. p. 292 fin.: dolum ab aliquo,Sulp. Sev. Chron. 1, 9, 4: suspectante Nerone, haud falsa esse, quae vera non probabantur,Tac. A. 15, 51 fin.—Pass.: ne pellici suspectaretur,Tac. A. 4, 3: (vidua) jam ob unum divortium suspectanda,App. Mag. p. 332, 29: cum externi motus suspectarentur,Aur. Vict. Caes. 4, 2, 9.?*! Dep. collat. form (in analogy with suspicor): hi, quos suspectati sunt,Amm. 28, 1, 8.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory