suppărum | sĭpărium, sĭpărum, i | sĭphărum | suppărus | sĭ-phărus | sippărum | sippărus (noun N.m) : (, ), , n., and () , m. Oscan; orig., perh., linen stuff in gen.; hence
* A linen garment worn by women: indutui alterum, quod subtus, a quo subucula: alterum quod supra, a quo supparus: nisi id, quod item dicunt Osce, Varr. L. L. 5, § 131 Müll.: supparus vestimentum puellare lineum, quod et subucula, id est camisia, dicitur: Afranius: puella non sum, supparo si induta sum,Fest. p. 311 ib.; cf. Non. 540, 14: quid istae, quae vesti quotannis nomina inveniunt nova ... Indusiatam, patagiatam ... Supparum aut subminiam,Plaut. Ep. 2, 2, 48: suppura angusta,Luc. 2, 364.
* A linen garment worn by men: hic indutus supparum, Varr. ap. Non. 540, 15; cf. Non. 540, 8.
* = σίφαρος, a small sail on the foremast, a topsail: supparum appellant dolonem, velum minus in navi, ut acation majus,Fest. p. 340 Müll.: pandens Suppara velorum,Luc. 5, 428; Stat. S. 3, 2, 27; Sen. Ep. 77, 1; id. Herc. Oet. 698; id. Med. 327 al. —Collat. form or , Sen. Ep. 77, 1 Haase.