Lewis Short
(adjective) : sŭperflŭus, a, um, superfluo
* Running over, overflowing (post-Aug.). *
* Lit.: flumina campis,Plin. Pan. 82, 5.
* Trop.
* Superfluous, unnecessary: invenissent forsitan necessaria, nisi et superflua quaesissent,Sen. Ep. 45, 4; Mamert. Grat. Act. ad Jul. 30: leges,Eutr. 10, 8: cura,Vulg. Eccl. 2, 26: superfluum et vanum orare pro mortuis,id. 2 Macc. 12, 44: multa superflua legisse memini,Vop. Aur. 5: species,Capitol. Ant. 8, 7.
* That is left over, remaining: fructus superfluos restituere,Dig. 36, 1, 58, § 7: bonorum superfluum restituere,ib. 36, 1, 58, § 1.—Plur. subst.: sŭperflŭa, ōrum, n.: corporis,i. e. excrements,Cael. Aur. Tard. 5, 4, 67.— Adv., superfluously. ( α ) Form sŭper-flŭē, Mart. Cap. 3, § 310; Imp. Hon. ad Symm. Ep. 10, 72 med.; Aug. Gen. adv. Manich. 2, 7; Hier. Ep. 27, 1.
* Sŭper-flŭō, Cod. Just. 5, 51, 6; 7, 34, 2; Aug. Ep. 28.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary