LAT

Lewis Short

(verb) : sulco, āvi, ātum, 1, sulcus
* To furrow, cut furrows through, to plough (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic. or Caes.).
* Lit., in agriculture: agros,Tib. 2, 3, 85: (rura) sulcata Camilli Vomere,Luc. 1, 168: vomere humum,Ov. Tr. 3, 10, 68: campos vomere,Sil. 9, 191. — Absol.: recto plenoque sulcare,Col. 2, 2, 25.
* Transf.
* Ingen., to furrow, plough; poet., to sail over, traverse, pass through, etc.: sulcant fossas, quo pluvia aqua delabatur,Varr. R. R. 1, 29, 2: (anguis) harenam Sulcat,Ov. M. 15, 726: iter caudā,Luc. 9, 721: longā sulcant vada salsa carinā,Verg. A. 5, 158: rate undas,Ov. P. 2, 10, 33; id. M. 4, 707: maria arbore,Plin. 12, 1, 2, § 5: regna volatu,Luc. 9, 668: sulcavitque cutem rugis,furrowed her skin with wrinkles,Ov. M. 3, 276: gressus,App. M. 5, p. 167, 22: sulcatis lateribus,i. e. by lashes,Amm. 14, 9, 5.
* To elaborate, to work out (cf. exaro), Ven. Fort. Vita Mart.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory