Lewis Short
(verb) : suf-fōco (subf-), āvi, ātum, 1, faux
* To choke, stifle, strangle, suffocate by compressing the throat (rare but class.; syn.: strangulo, elido).
* Lit.: patrem,Cic. Mur. 29, 61: quem crassior saliva suffocat,Sen. Q. N. 6, 2, 4: in melle situm suffocari,to be suffocated,Lucr. 3, 891: vox suffocatur saepe,Quint. 11, 3, 51: suffocatae (mulieres),hysterical,Plin. 20, 22, 87, § 238; cf. suffocatio.
* Transf.: injuriā suffocante vitem,that chokes, kills,Plin. 17, 23, 35, § 209: urbem et Italiam fame,i. e. to starve,Cic. Att. 9, 7, 4.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary