Lewis Short
(verb) : suf-fĭo (subf-), īvi or ĭi, ītum, 4, fio = θύω
* To fumigate, perfume, scent (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; but cf. suffimentum; cf.: vaporo, fumigo): (testam) suffito sertā et schoeno et palmā,Cato, R. R. 113, 1: thymo,Verg. G. 4, 241: bonis odoribus,Col. 12, 18, 3: locum,Prop. 4 (5), 8, 84. suffire et purgare domos,Plin. 25, 5, 21, § 49: tecta,id. 12, 17, 40, § 81: se taetris odoribus,Lucr. 4, 1175: oculos jocinore decocto,Plin. 28, 11, 47, § 171: urnā suffitā haurit aquam,Ov. F. 5, 676: apes,Col. 9, 14, 7: carnem recentem haedorum pilo,to burn for the purpose of fumigation,Plin. 28, 10, 42, § 154: rutam,id. 20, 13, 51, § 139: suffitum anisum,id. 20, 17, 73, § 187. —Poet.: ignibus aethereis terras suffire,i. e. to warm,Lucr. 2, 1098.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary