LAT

successor

download
JSON

Lewis Short

successor (noun M) : succedo, II.
* A follower, successor in office, possession, time, etc. (class.; cf. vicarius): conjunctissimus,Cic. Fam. 3, 3, 1; cf.: successori decessor invidit,id. Scaur. Fragm. 33; id. Prov. Cons. 15, 37; id. Fl. 14, 33; id. Fam. 3, 6, 2: successorem alicui mittere,to remove from office,Liv. 23, 27, 12; cf. id. 32, 28, 1: legato eum consulari successorem dedisse,Suet. Aug. 88; id. Dom. 1: successorem accipere,to be removed,Plin. Ep. 8, 13, 23: successores Alexandri,Quint. 12, 10, 6: studii successor et heres,Ov. M. 3, 589: quo successore (Philoctete) sagittae Herculis utuntur,i. e. the succeeding possessor, inheritor,id. ib. 13, 51: alieni criminis successor,Dig. 48, 19, 26: successore novo vincitur omnis amor,by a new favorite,Ov. R. Am. 462; cf.: novus habendus (clipeo),id. M. 13, 119: propositi successor honoris Junius,id. F. 5, 77: successor fuit hic tibi, Galle; Propertius illi,i. e. he followed you, wrote after you,id. Tr. 4, 10, 53.—Of a female: Phoebe, Fraternis successor equis, Corn. Sev. ap. Charis. p. 66 P.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
See also: Successor
memory