Lewis Short
sublīmĭtas (noun F) : sublimis
* Height, loftiness (post-Aug.; cf. altitudo).
* Lit.: corporis,Quint. 12, 5, 5: cellarum,Col. 8, 3, 3: cucurbitarum,Plin. 19, 5, 24, § 69.—In plur.: lunae,Plin. 2, 16, 13, § 68.
* Trop.
* In gen.: sublimitas incomparabilis invicti animi,Plin. 7, 25, 26, § 94: in picturā,id. 35, 10, 36, § 67.
* In partic., of language, loftiness, elevation, sublimity (while elevatio means disparagement): heroici carminis,Quint. 1, 8, 5; cf.: ab his (poëtis) in verbis sublimitas petitur,id. 10, 1, 27: sublimitas et magnificentia et nitor,id. 8, 3, 3: narrandi (with splendor),Plin. Ep. 1, 16, 4: Platonica illa sublimitas,id. ib. 1, 10, 5.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary