Lewis Short
(adjective) : sublīmis, e (collat. form sublīmus, a, um: ex sublimo vertice, Cic. poët. Tusc. 2, 7, 19; Enn. ap. Non. 169; Att. and Sall. ib. 489, 8 sq.; Lucr. 1, 340), etym. dub.; perh. sub-limen, up to the lintel; cf. sublimen (sublimem est in altitudinem elatum, Fest. p. 306 Müll.)
* Uplifted, high, lofty, exalted, elevated (mostly poet. and in postAug. prose; not in Cic. or Caes.; syn.: editus, arduus, celsus, altus).
* Lit.
* In gen., high, lofty: hic vertex nobis semper sublimis,Verg. G. 1, 242; cf. Hor. C. 1, 1, 36: montis cacumen,Ov. M. 1, 666: tectum,id. ib. 14, 752: columna,id. ib. 2, 1: atrium,Hor. C. 3, 1, 46: arcus (Iridis),Plin. 2, 59, 60, § 151: portae,Verg. A. 12, 133: nemus,Luc. 3, 86 et saep.: os, directed upwards (opp. to pronus), Ov. M. 1, 85; cf. id. ib. 15, 673; Hor. A. P. 457: flagellum,uplifted,id. C. 3, 26, 11: armenta,Col. 3, 8: currus,Liv. 28, 9.—Comp.: quanto sublimior Atlas Omnibus in Libyā sit montibus,Juv. 11, 24.—Sup.: triumphans in illo sublimissimo curru,Tert. Apol. 33.
* Trop., lofty, exalted, eminent, distinguished.
* On high, lofty, in a high position: tenuem texens sublimis aranea telum,Cat. 68, 49: juvenem sublimem stramine ponunt,Verg. A. 11, 67: sedens solio sublimis avito,Ov. M. 6, 650: Tyrio jaceat sublimis in ostro,id. H. 12, 179.
* Subst.: sublīme, is, n., height; sometimes to be rendered the air: piro per lusum in sublime jactato,Suet. Claud. 27; so, in sublime, Auct. B. Afr. 84, 1; Plin. 10, 38, 54, § 112; 31, 6, 31, § 57: per sublime volantes grues,id. 18, 35, 87, § 362: in sublimi posita facies Dianae,id. 36, 5, 4, § 13: ex sublimi devoluti,id. 27, 12, 105, § 129.—Plur.: antiquique memor metuit sublimia casus,Ov. M. 8, 259: per maria ac terras sublimaque caeli,Lucr. 1, 340.
* In gen.: antiqui reges ac sublimes viri,Varr. R. R. 2, 4, 9; cf. Luc. 10, 378: mens,Ov. P. 3, 3, 103: pectora,id. F. 1, 301: nomen,id. Tr. 4, 10, 121: sublimis, cupidusque et amata relinquere pernix,aspiring,Hor. A. P. 165; cf.: nil parvum sapias et adhuc sublimia cures,id. Ep. 1, 12, 15.—Comp.: quā claritate nihil in rebus humanis sublimius duco,Plin. 22, 5, 5, § 10; Juv. 8, 232.—Sup.: sancimus supponi duos sublimissimos judices,Cod. Just. 7, 62, 39.
* In partic., of language, lofty, elevated, sublime (freq. in Quint.): sublimia carmina,Juv. 7, 28: verbum,Quint. 8, 3, 18: clara et sublimia verba,id. ib.: oratio,id. 8, 3, 74: genus dicendi,id. 11, 1, 3: actio (opp. causae summissae),id. 11, 3, 153: si quis sublimia humilibus misceat,id. 8, 3, 60 et saep.—Transf., of orators, poets, etc.: natura sublimis et acer,Hor. Ep. 2, 1, 165: sublimis et gravis et grandiloquus (Aeschylus),Quint. 10, 1, 66: Trachalus plerumque sublimis,id. 10, 1, 119.—Comp.: sublimior gravitas Sophoclis,Quint. 10, 1, 68: sublimius aliquid,id. 8, 3, 14: jam sublimius illud pro Archiā, Saxa atque solitudines voci respondent,id. 8, 3, 75.—Hence, advv.
* Lit., aloft, loftily, on high.
* Form sub-līmĭter (rare): stare,upright,Cato, R. R. 70, 2; so id. ib. 71: volitare,Col. 8, 11, 1: munitur locus,id. 8, 15, 1.
* Trop., of speech, in a lofty manner, loftily (very rare): alia sublimius, alia gravius esse dicenda,Quint. 9, 4, 130.
* Comp.: sublimius altum Attollit caput,Ov. Hal. 69.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary