suāvĭum | sāvĭum (noun N) : (), , id..
* A mouth puckered up to be kissed (anteclass. and very rare; syn. osculum): dum semihiulco savio meo puellum savior, Poët. ap. Gell. 19, 11, 4; Plaut. Mil. 2, 1, 16; cf. id. As. 4, 1, 53; App M. 3, p. 135, 35.
* Transf., a kiss, a love-kiss, φίλημα (mostly ante-class.; esp. freq. in Plaut.; syn.: osculum, basium; cf.: sciendum osculum religionis esse, savium voluptatis; quamvis quidam osculum filiis dari, uxori basium, scorto savium dicant,Serv. Verg. A. 1, 260): qui tuae non des amicae suavium,Plaut. Truc. 2, 4, 5; id. As. 5, 2, 41: da savium priusquam abis,id. ib. 5, 2, 91: savium posco,id. Cas. 5, 2, 14: saliendo sese exercebant magis quam scorto aut saviis,id. Bacch. 3, 3, 25: savia suavia,App. M. 6, p. 176, 15 et saep.: Atticae ... quoniam hilarula est, meis verbis suavium des,Cic. Att. 16, 11, 8.—As a term of endearment: meus ocellus, meum labellum, mea salus, meum savium,Plaut. Poen. 1, 2, 153; 1, 2, 170; 1, 2, 175; 1, 2, 178: mea salus, meum savium,Ter. Eun. 3, 2, 3.